Γράφει ο Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος-Ψυχολόγος

Όταν άρχισαν να πέφτουν τα πρώτα γιαούρτια και οι μούντζες που καταδίκαζαν συλλήβδην το πολιτικό σύστημα, χωρίς να προτείνεται η μέθοδος αντικατάστασης των σάπιων στοιχείων του, αρκετοί ένιωσαν έναν βαθμό κούφιας ικανοποίησης. Όταν η οργή εκτονώθηκε στο ματωμένο κεφάλι του Χατζηδάκη προβλήθηκε, από μια μερίδα της κοινωνίας, ως εμφατική, θυμική σηματοδότηση της αντίδρασης στο κατεστημένο. Όταν το κοινοβούλιο μετατράπηκε σε χαμαιτυπείο υβρεολογίου και τραμπουκισμού κάποιοι με δυσκολία έκρυψαν τον ενθουσιασμό τους για την αντισυμβατική απομυθοποίηση της συνταγματικής τάξης.

Το περιστατικό του προπηλακισμού του Γιώργου Κουμουτσάκου, ενός νουνεχή, συναινετικού πολιτικού, δεν αποτελεί το αποκορύφωμα της άνομης συνενοχής απέναντι στη βία. Είναι μια ακόμα δήλωση πατριδοκάπηλου εκτροχιασμού από όσους μπορούν ταυτόχρονα να ξιφουλκούν με περίσσεια εθνικοπατριωτικής έξαρσης, εναντίον κάθε ορθολογιστικής διπλωματικής ανάλυσης και να χαρακτηρίζουν τους συμπατριώτες μας Βορειοηπειρώτες και Πόντιους ως Αλβανούς και Ρωσοπόντιους αντίστοιχα.

Το γεγονός ότι σε μια εκδήλωση κατακραυγής της κυβερνητικής ανοχής στο παραλήρημα Φίλη, στόχος επιθέσεων έγινε ένα αντιπολιτευόμενο στέλεχος αποκαλύπτει την ιδιότυπη συνεργασία των πιο ασύνδετων πολιτικών χώρων. Καταδεικνύει την οριοθέτηση του πραγματικού εχθρού για την αγέλη του μίσους. Πέρα από ιδεολογικές πομφόλυγες. ο στόχος είναι η περιχαράκωση ενός πατριωτικού κοινού σε συνθήκες μόνιμης διάστασης με την συντεταγμένη κοινοβουλευτική δράση που θα μπορούσε να τους αφυπνίσει από τον σκοταδισμό.

Αναζητούνται νέοι “εχθροί” με ήπια χαρακτηριστικά που διατηρούν τους ίδιους σε διακριτή μαχητική θέση συντηρώντας το συγκρουσιακό κλίμα. Η τυφλότητα έχει ανάγκη την ανανέωση των στόχων, την αναβάπτιση της επιθετικότητας για να επιβιώνει των εξελίξεων και να μην επιτρέπει την σταδιακή επαναφορά της όρασης. Αν η μνημονιακή αντιπαράθεση έχει ατονίσει, τα εθνικά θέματα μετατρέπονται στο επόμενο πεδίο μάχης με κορώνες και αντιδράσεις που φθάνουν στα άκρα.

Το κερασάκι στην τούρτα της αλλοφροσύνης ήταν οι δηλώσεις Πανούση που επισημοποίησε την διασύνδεση ΣΥΡΙΖΑ – τρομοκρατίας που όλοι γνωρίζαμε. Καθυστερημένη επιφώτιση ή μεταχρονολογημένη ειλικρίνεια; Για όποιους λόγους κι αν επέλεξε αυτή τη στιγμή για να μας διαφωτίσει σχετικά, η ουσία παραμένει ότι ο μηδενισμός, από όπου κι αν προέρχεται, στοχεύει τις πιο αμερόληπτες και ήρεμες φωνές γιατί μπορεί να αποδειχτούν το πιο δυνατό ξυπνητήρι των δημιουργικών συνειδήσεων.