Όσο ξετυλίγεται η τακτική των κομμάτων ενόψει των Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών του Νοεμβρίου, τόσο και εντείνεται η συζήτηση για το ύφος των επιλογών, όσον αφορά τα πρόσωπα που θα είναι προτιμότερο να εκτεθούν σε αυτή την πολιτική «μάχη»,και κατά πόσο είναι πιο θεμιτή η πρόκριση περιπτώσεων με γνήσια αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά ή ο πολιτικός εναγκαλισμός των τοπικών εκλογών θα πρέπει να συνεχισθεί απτόητος. Οι διοικητικές αλλαγές μέσω του «Καλλικράτη» έχουν επιφέρει μια πρωτοφανή αναστάτωση στις τοπικές κοινωνίες κι έχουν διαμορφώσει ένα εντελώς καινούριο πλαίσιο διαχείρισης για τα κομματικά επιτελεία.

Η δραστική μείωση του αριθμού των δήμων έφερε την συχνά τεράστια γεωγραφική και πληθυσμιακή επέκταση τους, ιδιαίτερα όσων αφορά τις πρωτεύουσες των νομών. Με αυτό τον τρόπο μετατρέπεται ένας σημαντικός αριθμός δήμων σε σημαντικούς διαχειριστικούς κόμβους και ευρύτερο ρόλο στη ζωή των πολιτών τους, μετά και τη μεταβίβαση περισσότερων αρμοδιοτήτων. Από την άλλη οι Περιφέρειες αναδεικνύονται σε καίριους διοικητικούς πυρήνες με εύρος ευθυνών σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας (πχ διαχείριση ΕΣΠΑ).

Η κυβέρνηση βέβαια προχώρησε με προφανή προχειρότητα στο όλο εγχείρημα, αδύναμη να σχεδιάσει μια τέτοια μεταρρύθμιση σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες, να λάβει υπόψη της τα γεωγραφικά, οικονομικά, πολιτιστικά κι άλλα ιδιαίτερα στοιχεία κάθε περιοχής, να διασφαλίσει συγκεκριμένους, επαρκείς πόρους, να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη διοικητική διάβαση στο νέο καθεστώς. Με ξεκάθαρα πολιτικά κίνητρα κατέληξε σε γεωγραφικές επιλογές που θα μπορούσαν να προσφέρουν τη δυνατότητα περισσότερων επικρατήσεων ανά την επικράτεια.

Παραμένει όμως γεγονός ότι στην συντριπτική πλειοψηφία των δήμων η κομματική εμπλοκή δεν έχει να προσφέρει ιδιαίτερα στην διαυγέστερη αποτύπωση των τοπικών ζητημάτων και τις δυνατότητες ευρύτερων συνεννοήσεων για την εξεύρεση λύσεων που θα επιτρέπουν την βελτίωση των υποδομών, την ανάπτυξη και την ανάδειξη των δυνατοτήτων της κάθε περιοχής. Αυτό που κυρίως απαιτείται για έναν επιτυχημένο δήμαρχο είναι διαχειριστική ικανότητα, γνώσεις, εμπειρία, διάθεση για προσφορά και καλή επαφή με τα κοινωνικά δρώμενα του τόπου.

Σε ένα μικρό αριθμό κεντρικών δήμων, αλλά κυρίως στο επίπεδο των Περιφερειών, το εύρος των αρμοδιοτήτων, η πολυπλοκότητα των ζητημάτων κι η ανάγκη πολιτικής κατεύθυνσης στις επιλογές απαιτούν την προσέγγιση τους, με πιο πολιτικούς όρους. Γι’ αυτό άλλωστε και είναι επιβεβλημένη, ιδιαίτερα για τη ΝΔ, η προσφυγή σε πρόσωπα με εγνωσμένη πολιτική παρουσία, που θα σηματοδοτούν τη γενικότερη διαφορετική προσέγγιση τόσο στο αυτοδιοικητικό τοπίο, όσο και στη συνολική διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων και τις προτεραιότητες που η κάθε παράταξη έχει να προβάλει σε θέματα ανάπτυξης, λειτουργίας των υπηρεσιών, κρατικής παρεμβατικότητας. Αυτά τα δεδομένα φυσικά και δεν αποκλείουν, υπό προϋποθέσεις κι ανά περίπτωση, την επιλογή είτε θεσμικών παραγόντων της αυτοδιοίκησης όπως ο πρόεδρος της ΕΝΑΕ (κ.Δράκος), είτε ήδη επιτυχημένων νομαρχών που έχουν αποδείξει μέσω της διεκδικητικότητας και των στόχων τους τον ιδιαίτερο πολιτικό προσανατολισμό τους.

Αυτό που μοιάζει λυπηρό, για την πολιτική «μικρόνοια» που αποκαλύπτει, τουλάχιστον για το χώρο της αυτοδιοίκησης, είναι η συμπλεγματική εμμονή κάποιων να προσπαθούν να δηλώσουν εκ του ασφαλούς την πολιτική τους ύπαρξη (τα τηλεοπτικά παράθυρα της βραδιάς των εκλογών φαίνεται να είναι ισχυρό κίνητρο!!), αναζητώντας τρόπο παρουσίας στον περίγυρο της πολιτικής «αυλής» τους, μη διστάζοντας να έρθουν σε αντιπαράθεση ακόμα και με τις υποψηφιότητες δεδηλωμένων φίλων, από τη στιγμή που δεν εξυπηρετούν τους προσωπικούς τους στόχους.

Επιχειρούν μάλιστα να περιβάλλουν αυτή την επιλογή τους με πολιτικά χαρακτηριστικά προβάλλοντας, με εμφανώς επιλεκτικό τρόπο, την ανάγκη προώθησης αυτοδιοικητικών προσωπικοτήτων. Λησμονούν άραγε ότι κάποιοι από αυτούς δεν ασχολήθηκαν ποτέ με τη δημοτική εξουσία, ή όσοι το έκαναν δεν ακολούθησαν την πορεία της αρχικής εμφάνισης σε τοπικό επίπεδο και της κατόπιν ανέλιξης τους στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά την ακριβώς αντίθετη ερχόμενοι στην αυτοδιοίκηση εγκαταλείποντας υπουργικούς θώκους, είτε επιχειρώντας να εξαργυρώσουν την ειδική προβολή της δημαρχιακής θέσης την συγκεκριμένη περίοδο που επέλεξαν να την υπηρετήσουν, είτε να απομακρυνθούν από τις πολιτικές ευθύνες, όταν οι επιλογές τους άρχισαν να οδηγούν σε αδιέξοδα;

Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος