Η απροθυμία των ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ να εκτεθούν σε προσωπικό και πολιτικό επίπεδο, μπαίνοντας ενεργά στην πρώτη γραμμή των αυτοδιοικητικών εκλογών, έστρεψε την προσοχή του προέδρου του κινήματος στο Γ. Σγουρό. Μετά από μια οκταετή θητεία στη νομαρχία Αθηνών, που χαρακτηρίζεται ως επιτυχημένη (παρά το γεγονός ότι ούτε ουσιαστικές αρμοδιότητες μεταφέρθηκαν ποτέ στη διάρκεια των 16 ετών αιρετού 2ου βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης, ούτε κάποιο εξαιρετικά καινοτόμο έργο προωθήθηκε), θεωρήθηκε ως ενδεδειγμένη επιλογή ώστε να επιχειρηθεί να αποφευχθεί η ευθεία σύγκρουση στο θέμα του μνημονίου και να μετατοπισθεί η συζήτηση σε πιο αυτοδιοικητικά ζητήματα. Λες και ο τρόπος εκτέλεσης της νέας διοικητικής μεταρρύθμισης δεν καθορίζεται στους στόχους, τα πλάνα και την αποτελεσματικότητα του, από τις επιταγές και τους περιορισμούς του μνημονίου.

Μέρα με τη μέρα η προσπάθεια απεγκλωβισμού της κυβέρνησης από το μαρτύριο της «απολογίας» για τις επιλογές της που οδήγησαν στο συγκεκριμένο μνημόνιο με τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα του, πέφτει στο κενό. Ο ίδιος ο κ. Σγουρός αναγκάστηκε να απαρνηθεί την ταύτιση του με την κυβερνητική πολιτική και τη παράταξη στη οποία ανήκει, τονίζοντας ότι απολογείται μόνο για τα πεπραγμένα της θητείας του ως νομάρχη. Σε μια ιδανική κοινωνία, όπου οι τοπικοί άρχοντες θα διεκδικούσαν ακηδεμόνευτα την ψήφο του λαού, το επιχείρημα του μπορεί να είχε βάση.

Στην Ελληνική πραγματικότητα όμως, και ιδιαίτερα σε μια τόσο διευρυμένων αρμοδιοτήτων θέση όπως αυτή του περιφερειάρχη είναι αστείο να ισχυρίζεσαι την προσωπική αυτονομία, τη στιγμή που οι προτεραιότητες των πολιτικών που θα ακολουθηθούν στην περιοχή θέτονται με βάση ιδεολογικές αντιλήψεις. Και η παράταξη που στηρίζει κάποιον υποψήφιο για ένα τόσο σημαντικό πόστο το κάνει ακριβώς επειδή θεωρεί ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος θα υπηρετήσει καλύτερα αυτούς τους βασικούς κοινούς ιδεολογικούς στόχους. Στη σημερινή συγκυρία αυτό αφορά τόσο τον τρόπο λειτουργίας του «Καλλικράτη» αλλά και την ιεράρχηση των στόχων με βάση το περιοριστικό πλαίσιο του μνημονίου.

Ο Γ. Σγουρός οδηγείται σε «ναυάγιο» γιατί αδυνατεί να καθορίσει με ευκρίνεια τι αντιπροσωπεύει η υποψηφιότητα του. Με λεκτικούς αφορισμούς κατά του μνημονίου, τη στιγμή που λαμβάνει τη στήριξη του κυβερνώντος κόμματος, άρα έχοντας υπάρξει μια ελάχιστη συμφωνία στις βασικές αρχές διοίκησης της περιφέρειας, δε μπορεί να προσποιείται ότι δεν γνωρίζει τίποτα για το «έγκλημα». Σαν να μην έφτανε μάλιστα αυτό, η υπόθεση της αποπομπής Φασούλα, παρά τις αρχικές περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, αναδεικνύει την αδυναμία χάραξης προσωπικής στρατηγικής και την πλήρη υποταγή του στα κομματικά κελεύσματα. Με ποια εχέγγυα διεκδικητικής διάθεσης που τόσο χρειάζονται οι τοπικές κοινωνίες, έρχεται να ζητήσει τη ψήφο των κατοίκων της Αττικής, όταν αποδέχτηκε σιωπηλά, την δημόσια παράκαμψη του, ακόμα και στην επιλογή των αντιπεριφερειαρχών;

Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος