Αρκετά γελάσαμε ή οργιστήκαμε με τις κατά καιρούς δηλώσεις του Πάγκαλου. Μήπως ήρθε η στιγμή να αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και διορατικότητα το φαινόμενο του πολιτικού «λαγού» που έχει αναλάβει, σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα για την κυβέρνηση, ο Αντιπρόεδρος της; Γιατί ένας άνθρωπος της πολιτικής εμπειρίας αλλά και της εγνωσμένης ευφυίας του Πάγκαλου, μόνο τυχαία δεν ανοίγει ζητήματα. Αποτελεί συχνά ταυτόχρονα, τόσο τον αερόσακο εκτόνωσης της κοινωνικής αντίδρασης, μεταφέροντας όμως ουσιαστικά το πλήρες νόημα των κυβερνητικών προτάσεων σε εκλαϊκευμένη μορφή, αλλά και τον προάγγελο σημαντικών μελλοντικών αποφάσεων.

Μετά από μια έντονη προσπάθεια να απαξιώσει τους δημοσίους υπαλλήλους, θεωρώντας ότι έτσι γίνονται ευκολότερα αποδεκτές, στο πλατύ κοινό, ακόμα και οι πιο άδικες οριζόντιες περικοπές εισοδημάτων, πέρασε σε αναφορές που αφορούν το πιο κρίσιμο ζήτημα για τον τόπο, αυτό της αναδιάρθρωσης του χρέους. Σε μια κρίσιμη περίοδο διαβουλεύσεων σε Ευρωπαϊκό επίπεδο για την προώθηση κοινών πολιτικών όπως το ευρωομόλογο (για αναπτυξιακή ή μη χρήση), η διεύρυνση του ορίζοντα αποπληρωμής των χρεών (για αύξηση της άμεσης ρευστότητας) και η μείωση των κατά γενική ομολογία τοκογλυφικών επιτοκίων (η αλλαγή της κεντρικής οικονομικής διαχείρισης φαίνεται ότι θα αργήσει πολύ περισσότερο), ο κ.Πάγκαλος θέτει με εύσχημο τρόπο, ζήτημα συνολικής αναδιάρθρωσης του Ελληνικού χρέους.

Όταν μάλιστα την ίδια στιγμή ο Υπ. Οικονομικών αναφέρεται υποκριτικά σε «δυνητικούς» κινδύνους, που αξιολογούν υπερβολικά οι αγορές για να μας υποβαθμίσουν, η ανακίνηση της προοπτικής αναδιάρθρωσης του χρέους από τόσο επίσημα χείλη, μοιάζει ως η ενεργοποίηση του άλλου άκρου ενός επικοινωνιακού μοχλού. Από τη μια η επίσημη κυβερνητική θέση που αρνείται να δει την πραγματικότητα των αριθμών κι από την άλλη η δήθεν προσωπική αναφορά σε μια εξέλιξη που μοιάζει μονόδρομος με τη σημερινή αναποτελεσματική πολιτική του μνημονίου.

Επειδή οι χρονικές συγκυρίες που επιλέγονται για την ανάδειξη θεμάτων με τη λογική του επικοινωνιακού «λαγού» μόνο τυχαίες δεν είναι, η παρέμβαση Πάγκαλου μας γεννά ισχυρές ανησυχίες για τον κυβερνητικό σχεδιασμό. Οι πάντες γνωρίζουν ότι αν δεν επιτευχθούν ισχυροί ρυθμοί ανάπτυξης (όνειρο απατηλό με βάση την ανυπαρξία αντίστοιχων πολιτικών πρωτοβουλιών) νομοτελειακά οδηγούμαστε σε πλήρη αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους.

Μήπως λοιπόν διαβλέποντας τον κίνδυνο της παταγώδους αποτυχία της, η κυβέρνηση αρχίζει να δημιουργεί σταδιακά ένα κλίμα συνολικής Ευρωπαϊκής επαναδιαπραγμάτευσης των χρεών; Κι επειδή προσωπικά δεν πιστεύω ιδιαίτερα τα σενάρια χρεοκοπίας, μήπως αυτές οι επισημάνσεις λειτουργούν απλά ως η ανάδειξη ενός κινδύνου, η αποφυγή του οποίου θα μπορούσε να δικαιολογήσει ακόμα πιο επαχθείς για την κοινωνία αποφάσεις, μετά την τυπική ολοκλήρωση του παρόντος μνημονίου το 2013;

Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος