Όταν καταδεικνύαμε, με αφορμή την κατάληψη της Νομικής, «Η ανομία της "Νομικής" και το διαρκές παράδειγμα», την εκβιαστική νοοτροπία  που διέπει το πολιτικοοικονομικό μας σύστημα, ως το κυριότερο αποτέλεσμα της γενικευμένης ατιμωρησίας, υποψιαζόμασταν τις μετέπειτα εξελίξεις στον εν λόγω θέμα. Συγχέοντας το δεδομένο σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και την προτεραιότητα στην υπεράσπιση της, με την παράκαμψη των αρχών κι τη θεσμοθέτηση της ανομίας, επιβεβαιώσαμε ως κράτος και σε αυτή την περίπτωση, ότι η τακτική του «αγωνιστικού» εκβιασμού σε συνδυασμό με πολιτική κάλυψη και επικοινωνιακή προβολή, μπορεί να έχει αποτελέσματα!!

Δεν είναι τόσο η εν ριπή οφθαλμού αλλαγή του καθεστώτος για την χορήγηση άδειας παραμονής (από 12 σε 8 χρόνια), ούτε καν η πρωτάκουστη χορήγηση δυνατότητας εξόδου και εισόδου στη χώρα σε παράνομους μετανάστες, που μας ανησυχεί. Αν γνωρίζαμε ότι πρόκειται για μια μεμονομένη περίπτωση, θα περιοριζόμασταν στη συνήθη κριτική της έλλειψης ολοκληρωμένης μεταναστευτικής πολιτικής.