You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΒΙΑ , ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ , ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΠΑΣΟΚ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ - «Φασίζοντες» προπηλακισμοί σε μια Μνημονιακή δημοκρατία...

Αρκετούς μήνες πριν, με αφορμή την επίθεση στον Κωστή Χατζηδάκη «Το αδιέξοδο της τυφλής οργής», είχαμε καταδείξει το αδιέξοδο της τυφλής οργής που πέρα από την πρόσκαιρη εκτόνωση δεν οδηγεί σε ουσιαστική αποκατάσταση των συσσωρευμένων ζητημάτων της Ελληνικής κοινωνίας. Οι πρόσφατοι, καθημερινά επαναλαμβανόμενοι προπηλακισμοί βουλευτών έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτή μας την προσέγγιση, ταυτόχρονα όμως καταδεικνύουν και τη δομική ρήξη που έχει προκύψει στο δημοκρατικό μας σύστημα. Στο «ταγκό» της δημοκρατίας πολιτικοί και κοινωνία οφείλουν να αναζητούν ισόρροπο βηματισμό. Ιδιαίτερα αυτός που κατευθύνει το «χορό» (πολιτικοί) οφείλει να αποδεχτεί την προοπτική δυναμικής αντίδρασης, όταν το άλλο μέρος (πολίτες) αισθανθεί (δικαίως ή αδίκως) ότι τα βήματα δεν συγχρονίζονται πλέον ή ότι βρίσκεται μονίμως με πατημένο το πόδι!!

Όταν υπογράφηκε το Μνημόνιο πολλοί απορούσαν γιατί η Ελληνική κοινωνία, παρόλο που είχε αρχίσει να  βιώνει τις συνέπειες του, δεν αντιδρούσε ιδιαίτερα. Πέρα από την εύλογη αρχική παθητικότητα απέναντι σε ένα πρωτοφανές πολυεπίπεδο σοκ, υπήρξε από σημαντικό μέρος πολιτών μια σιωπηλή αποδοχή μιας, υποτίθεται, πρόσκαιρης αναστάτωσης που θα γλίτωνε τη χώρα από τη χρεοκοπία. Στην πορεία άρχισαν να γίνονται πιο κατανοητές οι μακροπρόθεσμες συνέπειες αυτής της επιλογής σε οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό επίπεδο, χωρίς μάλιστα να οδηγούν και σε διέξοδο από τα ζητήματα του ελλείμματος και της υπερχρέωσης.

Το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ήρθε ως η θρυαλλίδα μιας συνεχιζόμενης άκριτης περικοπής εισοδημάτων και οριζόντιας υπερφορολόγησης. Μια κυβέρνηση που σε λίγο θα κλείσει δυο χρόνια στην εξουσία δεν μπορεί υπό αυτές τις ειδικές συνθήκες να επικαλείται κλασικές δικαιολογίες για την ανικανότητα να δημιουργήσει ένα κλίμα φορολογικής δικαιοσύνης και για την αδυναμία να προχωρήσει μεταρρυθμίσεις αναδιοργάνωσης του παραγωγικού μας μοντέλου.

Αυτό το αίσθημα «δημοκρατικής» κοροϊδίας δεν άντεξαν πλέον οι πολίτες! Αυτή την αίσθηση μονομερούς διεθνούς επιβολής αποδεδειγμένα αναποτελεσματικών προτάσεων! Αυτή την απροκάλυπτη επιβεβαίωση απώλειας εθνικής κυριαρχίας!

Όσο κι αν οι αντιδράσεις μπορεί να έχουν διαφορετικά κίνητρα (από τα πιο πατριωτικά έως τα πιο μικροπολιτικά, κι από αυτά που συνδέονται με την προσωπική επιβίωση έως αυτά που αφορούν την προάσπιση στρεβλώσεων και παρωχημένων προνομίων), η πολιτική ηγεσία οφείλει να αφουγκράζεται τις κοινωνικές διεργασίες και να δίνει πειστικές απαντήσεις με όραμα και αξιοπιστία! Κι αυτή η κυβέρνηση έχει χάσει προ πολλού τόσο την οραματική οπτική της, όσο κυρίως την αξιοπιστία της!

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος - Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΒΙΑ , ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ , ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΠΑΣΟΚ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ