You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ , ΚΑΜΜΕΝΟΣ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΥΡΙΖΑ , ΤΣΙΠΡΑΣ , ΧΡΕΟΣ - Τι είναι αυτό που τους ενώνει;

Ειλικρινά απορώ με την έκπληξη ορισμένων για τη δήλωση Καμμένου ότι θα μπορούσε να συνεργαστεί με το ΣΥΡΙΖΑ στη βάση μιας... κοινής αντιμνημονιακής πολιτικής. Δεν είναι λίγοι, ακόμα και εξέχοντες πολιτικοί, που έχουν επισημάνει κατά καιρούς ότι θα συνεργάζονταν ακόμα και με το «διάβολο» για το... καλό της πατρίδας τους; Υπάρχει περίπτωση να βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια υπερβατική συναίνεση δυνάμεων με σαφές σχέδιο για την ταχύτερη κι ασφαλέστερη απεμπλοκή από το μνημόνιο ή απλώς «έτυχε» η προσπάθεια συνδυασμού αντιφατικών δεδομένων να οδηγήσει αριστερόθεν και δεξιόθεν στο ίδιο αδιέξοδο και αρκούντως λαϊκίστικο αποτέλεσμα;

Αν και σπάνια το παραδέχονται οι πολιτικοί οι πρόσκαιρες και εξαιρετικά ευμετάβλητες τάσεις της κοινής γνώμης επηρεάζουν καίρια τη σκέψη και τη δράση τους. Οι δημοσκοπήσεις συχνά εμπεριέχουν ένα επιφανειακό αντιφατικό υπόβαθρο γιατί οι πολίτες εκφράζουν ιδεατές μονοδιάστατες απόψεις ανά θέμα και δεν είναι υποχρεωμένοι να αναζητούν μια απόλυτη συνοχή και αλληλουχία στις προθέσεις τους.

Μια αλληλουχία, απαραίτητη στην πολιτική σκέψη, που να συνδυάζει δημιουργικά αντικρουόμενα δεδομένα προσβλέποντας μέσα κι από τεθλασμένες πολλές φορές διαδρομές στην υπέρβαση του θυμικού και την ασφαλή επίτευξη ενός σημαντικού τελικού στόχου. Όταν ο πολιτικός γίνεται έρμαιο της θεμιτής αντανακλαστικής - εκτονωτικής αντίδρασης των πολιτών, καταλήγει να άγεται και να φέρεται σε προτάσεις που ενώ γνωρίζει ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της πραγματικότητας, θεωρεί ότι του προσφέρουν τον «αναγκαίο» ψηφοθηρικό συγκερασμό ακόμα και των πιο ασύνδετων αντιλήψεων.

Η Ελληνική κοινωνία έχει με συνέπεια εκφραστεί τα τελευταία χρόνια συντριπτικά εναντίον των πολιτικών του μνημονίου. Δεν θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς τόσο εκ του απογοητευτικού αποτελέσματος της εκτέλεσης του, όσο και των συνεπειών του για την κοινωνία και την αγορά. Ταυτόχρονα όμως συνεχίζει να θεωρεί ως αδιαπραγμάτευτη κατάκτηση την παρουσία μας στον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης παρά το γεγονός ότι η στρεβλή δομή και οι αγκυλώσεις της συνέτειναν στην κρίση που βιώνουμε.

Η προσπάθεια να συνδυαστεί πολιτικά η έκφραση αυτών των δυο φαινομενικά αντίθετων κοινωνικών ροπών, έχει οδηγήσει δυο κομματικούς σχηματισμούς με θεωρητικά αντίθετες ιδεολογικές καταβολές σε μια κοινή απάντηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού άγγιξε, με επίσημες δηλώσεις στελεχών τη δραχμολαγνεία, κι ο Καμμένος θέλοντας να μην διαρρήξει πλήρως τις σχέσεις του με το Ευρωπαϊκά προσανατολισμένο Κεντροδεξιό κοινό, κατέφυγαν στην προβολή της μονομερούς εξωτερικής στάσης πληρωμών, ως την ιδεατή επιλογή υπέρβασης των εγγενών αντιθέσεων των δημοσκοπικών ευρημάτων.

Γνωρίζουν και οι ίδιοι ότι με όση δυναμική ρητορική κι αν την διανθίσουν, όσο κι αν τονίσουν τη θεμιτή καταγγελία των περιορισμών, των στρεβλώσεων και των εξόφθαλμων αδικιών του μνημονίου, αυτή η πρόταση δεν αρκεί για να δώσει οριστικό και ασφαλές διέξοδο για τη χώρα. Όταν μάλιστα αποφεύγεται επιδεικτικά η κάθε αναλυτική αναφορά στις ακριβείς συνέπειες μιας τέτοιας επιλογής (εθνικές – διπλωματικές και οικονομικές - εισοδηματικές), είναι καταφανέσταττο ότι δεν προκρίνεται επειδή θεωρείται ειλικρινά ως πρακτική λύση, αλλά απλά γιατί φαντάζει ως ο μόνος εναπομείναν δρόμος συντήρησης ενός φαινομενικά εντός του γενικότερου πλαισίου λόγου.

Άλλωστε τυπικά δεν μπορούν να μας αποβάλλουν από το ευρώ (άρα τα μέλη του μπορούν να λειτουργούν μονομερώς κι ασύδοτα χωρίς συνέπειες;). Τι κι αν οι μηχανισμοί στήριξης δεν προβλέπονταν αλλά δημιουργήθηκαν, ούτε «κούρεμα» χρέους και πιστωτικά γεγονότα ήταν αποδεκτά αλλά συνέβησαν. Τι κι αν σε μια τέτοια περίπτωση θα υπάρξουν άμεσες περικοπές επιπέδου «δραχμής» χωρίς καν το αντίστοιχο ανταγωνιστικό όφελος.

Εναλλακτικά θα απευθυνθούμε σε Ρωσία και Κίνα όχι για στρατηγικές επενδύσεις αλλά για άμεση ρευστότητα πακτωλού δις (χωρίς αυστηρές προϋποθέσεις και δεσμεύσεις!). Τι κι αν η Ρωσία αντιδρά ακόμα και στην αύξηση των κεφαλαίων του ΔΝΤ για στήριξη των Ευρωπαϊκών χωρών και η Κίνα επιμένει σε επιλεκτική, περιορισμένη και με πολιτικά κριτήρια τοποθέτηση σε ξένα κρατικά ομόλογα! Θα τιτλοποιήσουμε άμεσα και τα μελλοντικά έσοδα από τον ορυκτό πλούτο. Τι κι αν για να συμβεί αυτό θα χρειαστούν μερικά χρόνια έως ότου επιβεβαιωθεί ο ακριβής όγκος των κοιτασμάτων κι αρχίσει η εξόρυξη τους!

Εύκολες λύσεις υπάρχουν πολλές! Διάθεση για να υπερβούμε τις παθογένειες της Μεταπολίτευσης σε κράτος, οικονομία και θεσμούς αναζητείται, αλλά αυτή προϋποθέτει συγκρούσεις σε όλα τα επίπεδα και κυρίως προκαλεί πολιτικό κόστος!

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ , ΚΑΜΜΕΝΟΣ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΥΡΙΖΑ , ΤΣΙΠΡΑΣ , ΧΡΕΟΣ