.png "English"){kind=small}
Περιορισμός άσκοπης κρατικής σπατάλης,
εξορθολογισμός κρατικών δομών και δαπανών αλλά ταυτόχρονα και νέα συμπίεση
μικρομεσαίων εισοδημάτων. Αυτή είναι η τελική εικόνα του πακέτου των 11,5
δις δημοσιονομικών μέτρων. Η οριζόντια λογική μπορεί να αποφεύχθηκε σε κάποιο
βαθμό αλλά και οι ίδιοι οι κυβερνώντες γνωρίζουν ότι η επίδραση στην κατανάλωση
θα είναι εξαιρετικά αρνητική με τις γνωστές συνέπειες για την ύφεση και την
ανεργία.Παρά τις λογικές οξύτατες αντιδράσεις στη νέα αφαίμαξη, η κοινωνία αναγνωρίζει ότι τώρα υπάρχει μια τελευταία ευκαιρία να διεκδικήσουμε την αναμόρφωση του εξαρχής στρεβλού χρονοδιαγράμματος της δημοσιονομικής προσαρμογής, την ακόμα μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους με το «κούρεμα» των ομολόγων της ΕΚΤ και των άλλων κεντρικών τραπεζών και την περαιτέρω μείωση των επιτοκίων των δανείων της Τρόικας, την ενεργοποίηση αναπτυξιακών μηχανισμών όπως το ευρωομόλογο έργων.
Αρκούν αυτά για να εμπεδωθεί ένα αίσθημα
δικαιοσύνης σε έναν βαρύτατα πληγωμένο (οικονομικά και ψυχολογικά) λαό; Η
διευθέτηση των δανειακών υποχρεώσεων νοικοκυριών και επιχειρήσεων ώστε
να συμβαδίζουν με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα, η πάταξη της φοροδιαφυγής
και η τιμωρία των επίορκων της δημόσιας διοίκησης, η αποτελεσματική αντιμετώπιση
της εγκληματικότητας και της λαθρομετανάστευσης, η θεσμική οχύρωση
του συστήματος, είναι μόνο μερικές από τις απαραίτητες συμπληρωματικές
πρωτοβουλίες.
Το κυριότερο όμως όλων είναι να υπάρξει απτή
ελπίδα για την ανάσχεση της ανεργίας. Ούτε τα ευχολόγια, ούτε οι εύκολοι
αφορισμοί θα δώσουν σπίθα θετικής προοπτικής στις εκατοντάδες χιλιάδων ανέργων.
Γι’ αυτό και οι μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία του κράτους και της
οικονομίας, η εκπόνηση ενός σύγχρονου, επενδυτικά ελκυστικού και ταυτόχρονα
αποδοτικού φορολογικού συστήματος και η απλοποίηση των διαδικασιών για
την απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων δεν πρέπει πλέον να καθυστερούν,
ούτε μια μέρα παραπάνω.
Αναλύσαμε εκτενώς τις προϋποθέσεις κάτω από
τις οποίες αυτό το νέο σκληρό πακέτο μέτρων μπορεί να είναι το τελευταίο «Πως αυτά τα επώδυνα μέτρα θα είναι τα τελευταία...». Αυτό που δεν μπορούμε να
παραβλέπουμε όμως είναι ότι πίσω από την αριθμολαγνεία δεν υπάρχει μόνο η
υπέρβαση χρόνιων παθογενειών ή διαχρονικών αγκυλώσεων αλλά και υπαρκτά
ανθρώπινα δράματα.
Η κοινωνική συνοχή δεν είναι μια έννοια
«αδειανό πουκάμισο» όπου ο καθένας ανάλογα με τις ιδεολογικές του καταβολές ή
τους μικροκομματικούς σχεδιασμούς δίνει και το αντίστοιχο νόημα. Απαιτούνται
πολύ συγκεκριμένες και μετρήσιμες κινήσεις που δείχνουν στο κοινωνικό
σύνολο ότι πέρα από τη διαφθορά και την έπαρση της εξουσίας υπάρχουν μηχανισμοί
που λειτουργούν για τη θεσμική και παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου σε
νέες, στέρεες βάσεις.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια