Ο ερχομός της Μέρκελ επιβεβαιώνει τη διάθεση των Ευρωπαίων να κρατήσουν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη ακόμα κι αν χρειαστεί μια πολιτική απόφαση για να επικυρώσει αυτή την πρόθεση. Οι πολιτικές αποφάσεις είναι σαν τις δεύτερες ευκαιρίες. Επιβεβαιώνουν τα λάθη του παρελθόντος, αναγνωρίζουν την προοπτική θετικών εξελίξεων, απαιτούν όμως κι ένα νέο επίπεδο συνειδητότητας, από όλα τα μέρη, για να μην αποβούν απλή μετάθεση ευθυνών προς ένα αβέβαιο μέλλον. Αυτή λοιπόν η «αναβαπτισμένη» συνειδητότητα αναζητείται, τόσο από την Ελληνική όσο κι από την Ευρωπαϊκή πλευρά.

Η χώρα μας είχε τη δυνατότητα να αποφύγει την προσφυγή στο ΔΝΤ αν στα τέλη του 2009 απορροφούσε τα διαθέσιμα προς δανεισμό κεφάλαια από τις αγορές (είναι δεδομένο βέβαια ότι την επομένη μιας τέτοιας κίνησης θα ήμασταν εκτός αγορών!) αλλά ταυτόχρονα είχαμε το πολιτικό θάρρος και τη συνέπεια να ακολουθήσουμε ένα πρόγραμμα διάρκειας 1-1,5 χρόνο με ευρείες μεταρρυθμίσεις στις κρατικές δομές και την οικονομία, ριζική περιστολή κρατικής σπατάλης και αναμόρφωση του φορολογικού πλαισίου ώστε και έσοδα να αποδίδει και φιλικό προς την επιχειρηματικότητα να είναι.