.png "English"){kind=small}
Το πόσο απροετοίμαστη, χωρίς γραμμές άμυνας και πλάνο αξιοποίησης των όποιων πλεονεκτημάτων (πχ την τότε μεγάλη διασπορά ελληνικών ομολόγων σε Γερμανικές κι Ελβετικές τράπεζες, πριν προλάβουν να ξεφορτωθούν μεγάλο μέρος τους προς την ΕΚΤ!) ήταν η ελληνική κυβέρνηση κατά τη διαπραγμάτευση του αρχικού μνημονίου είναι γνωστό. Όπως επίσης είναι δεδομένο ότι η ολοκλήρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής δημιουργεί τις συνθήκες για επανατοποθέτηση της χώρας στη σκακιέρα των εξελίξεων.
Ο Σαμαράς κλήθηκε να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας τη στιγμή που η αξιοπιστία της είχε φθάσει στο ναδίρ, μετά τις δημοψηφισματικές ανησυχίες του Παπανδρέου, κι αφού μεσολάβησε το «τεχνοκρατικό» πείραμα Παπαδήμου που απλά διαχειρίστηκε την αστάθεια χωρίς να παίρνει ιδιαίτερες πολιτικές πρωτοβουλίες.
Σε ένα περιβάλλον πρωτοφανούς μεταρρυθμιστικής καθυστέρησης, αποφυγής αξιολόγησης του δημόσιου τομέα και αναβολής ιδιωτικοποιήσεων και αναπτυξιακών κινήσεων, η έκφραση διαρθρωτικής συνέπειας από τη νέα κυβέρνηση έβρισκε διστακτικούς τους εταίρους μας που αδυνατούσαν να αποδεχτούν ακόμα και τη μείωση υπουργικών κονδυλίων ως ισοδύναμο στις περαιτέρω εισοδηματικές περικοπές!
Η στρατηγική απόφαση Σαμαρά ήταν να διαχειριστεί τα αδιέξοδα που κληρονόμησε με τον πιο άμεσο κι αποτελεσματικό τρόπο, ώστε η χώρα να αποκτήσει ξανά αξιοπιστία, διαπραγματευτική ισχύ και πρόσβαση στις αγορές. Την επίτευξη της δημοσιονομικής προσαρμογής στο ελάχιστο δυνατό διάστημα, ακόμα κι αν κάποια από τα μέσα που θα χρησιμοποιούνταν τον έβρισκαν θεωρητικά και ιδεολογικά αντίθετο, όπως η υψηλή φορολόγηση και οι περικοπές εισοδημάτων. Στο ίδιο χρονικό διάστημα θα προωθούνταν η αναδιάρθρωση του κράτους και η βελτίωση του επενδυτικού πλαισίου, ώστε η στροφή στα πλεονάσματα να συμβάδιζε με την τάση ανάκαμψης της πραγματικής οικονομίας.
Μέσα σε λίγους μήνες άρχισαν να καταγράφονται τα πρώτα πλεονασματικά σημάδια και σε ενάμιση χρόνο βρισκόμαστε, για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρονιά, μπροστά στην πλήρη υπέρβαση των δημοσιονομικών στόχων με το πρωτογενές πλεόνασμα να προσεγγίζει το 1 δις, το συνολικό έλλειμμα να οδηγείται κάτω κι από το Ευρωπαϊκό όριο του 3% και την ύφεση να περιορίζεται σημαντικά περισσότερο από τον αρχικό στόχο!
Όλα αυτά βέβαια όπως παραδέχτηκε κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός με την ανεργία να αναρριχάται στο ιλιγγιώδες 27% και την επαναφορά της ρευστότητας στην αγορά να καθυστερεί μερικούς μήνες λόγω των τεχνικών δυσκολιών στην ανακεφαλαιοποίηση, τη συγκέντρωση ιδίων κεφαλαίων και τη συγχώνευση των τραπεζών.
Το 2014 θα είναι η «πραγματικά» πρώτη χρονιά του Αντώνη Σαμαρά στο βαθμό που με τη δημοσιονομική αυτοτέλεια απαλλάσσεται από τα βαρίδια του παρελθόντος και θα επιχειρήσει την οριστική ανατροπή του σκηνικού σε όλα τα επίπεδα και την απαρχή μιας νέας περιόδου. Την ρύθμιση του χρέους σε βιώσιμη λογική, την επάνοδο στις αγορές, την ανακούφιση των ασθενέστερων, την αναστροφή της υπερφορολόγησης, τη θεσμική και παραταξιακή ανασύσταση.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια