Με αυτή την χαρακτηριστική και εύλογη φράση, στην παραφορά του λόγου του και προσπαθώντας να περιγράψει την κατάσταση που παρέλαβε από τη ΝΔ, χρησιμοποιώντας όμως ενεστώτα χρόνο, ο Παπανδρέου μας χάρισε έναν ανεπανάληπτο και εξαιρετικά επιτυχημένο τίτλο για να περιγράψουμε το συμπέρασμα από την ομιλία του για τον απολογισμό των έως τώρα πεπραγμένων της κυβέρνησης του. Ενισχυτικά σε αυτή την αίσθηση που μας άφησαν τα λεγόμενα του, ήρθαν σήμερα και οι ανακοινώσεις σχετικά με τους στόχους του προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης της χώρας. Ποια είναι τα συμπεράσματα της εικόνας που έχει ο πρωθυπουργός για το παραγόμενο έργο στις πρώτες 100 μέρες διακυβέρνησης, ποιοι οι άμεσοι στόχοι του και πόσο μας διαφώτισε για το σχέδιο και τον προγραμματισμό πραγμάτωσης τους; Όπως δήλωσε κι ο Αντώνης Σαμαράς «το πρόβλημα δεν είναι οι μέρες που χάθηκαν αλλά αυτές που έρχονται»

Η πεπατημένη της «καμένης γης» δεν αποφεύχθηκε και πάλι, αφού επεσήμανε ότι η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη από αυτή που περίμεναν, προσπαθώντας να μας πείσει ότι δεν γνώριζαν τα πραγματικά δεδομένα, λες κι οι Έλληνες διαθέτουν μνήμη χρυσόψαρου και ξεχνούν τις δηλώσεις Προβόπουλου για έγκαιρη ενημέρωση των πάντων για τα δεδομένα. Πόσο δε μάλλον που κι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι μας πίεσαν για μείωση των ετών προσαρμογής της οικονομίας μας σε 3 από 4 που είχαμε αρχικά ζητήσει, ακριβώς επειδή γνωρίζουν ότι οι λογιστικές τακτοποιήσεις με μεταθέσεις εσόδων και εξόδων κατά το δοκούν από τον ένα χρόνο στον άλλο, απλά έδιναν ανάσα ενός χρόνου προσαρμογής της κυβέρνησης στην πραγματικότητα χωρίς λήψη εξαιρετικά σκληρών μέτρων.

Ακόμα και η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας, που φυσικά οφείλεται στη δυσμενή εικόνα της οικονομίας μας, εντάθηκε από τις παλινωδίες, τις εσωτερικές αντεγκλήσεις (δείγμα συλλογικότητας για τον πρωθυπουργό, εμφανής έλλειψη επεξεργασμένου σχεδίου θα λέγαμε εμείς) και την καθυστέρηση άμεσης λήψης διαρθρωτικών μέτρων της τωρινής κυβέρνησης. Πιο πρόσφατο παράδειγμα η απότομη σημερινή αύξηση των spread μετά την ανακοίνωση ενός υπερφίαλου προγράμματος σταθερότητας στηριγμένο σε επισφαλή έσοδα, περιορισμένες περικοπές δαπανών και ανέφικτους ρυθμούς ανάπτυξης (η αλήθεια για την ακολουθούμενη πολιτική βρίσκεται στο σχέδιο Β, το γνωστό ως εκτάκτου ανάγκης που βρίσκεται αρκετά εγγύτερα στην πραγματικότητα).

Μίλησε για υλοποίηση των προεκλογικών δεσμεύσεων (υποθέτω ότι η αναβολή των πράσινων πολιτικών, η αναστάτωση με τα τέλη κυκλοφορίας, η έκρηξη μπροστά στο κοινοβούλιο, η καθυστέρηση στη στελέχωση του κράτους, η αθρόα χορήγηση ιθαγένειας σε μετανάστες, η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, η διαφοροποίηση όσον αφορά τις αυξήσεις των δημοσίων υπαλλήλων, η φοροεπιδρομή στα ακίνητα & τα μεσαία εισοδήματα, η κατάργηση του αφορολόγητου και το πείραμα με τις αποδείξεις την κατανόηση του τρόπου λειτουργίας του οποίου αναμένουμε όταν η κυβέρνηση βεβαιωθεί για την εισπρακτική αποτελεσματικότητα του μέτρου, αποτελούσαν μέρος των υποσχέσεων του ΠΑΣΟΚ που απλά εμείς δεν κατανοήσαμε εγκαίρως), την ίδια στιγμή που ανακοίνωνε ότι το 2010 θα είναι η χρονιά των μεγάλων αλλαγών σε φορολογικό, ασφαλιστικό και πολιτικό σύστημα, λες και μια αποφασισμένη και προγραμματισμένη για δομικές αλλαγές κυβέρνηση δεν μπορεί να παράγει το ελάχιστο έργο σε αυτούς τους τομείς σε σχεδόν 4 μήνες. Αναμένουμε με ειλικρινή αγωνιά την συγκεκριμενικοποίηση των προτάσεων σε όλα αυτά τα επίπεδα, για να αξιολογήσουμε πέρα από τις προθέσεις το πραγματικό όραμα της κυβέρνησης για το μέλλον μας, εφόσον υπάρχει.

Η πρόφαση της συμμετοχικής δημοκρατίας μέσω της διαδικτυακής διαβούλευσης δεν αρκεί για να εξηγήσει την αναποφασιστικότητα και τις καθυστερήσεις στη λήψη αποφάσεων. Άλλωστε ο συγκεκριμένος τρόπος διαβούλευσης, σε πολλά σημεία του διάτρητος ως διαδικασία και περιορισμένης έκτασης ως προς την δυνατότητα έκφρασης όλων των κοινωνικών και ηλικιακών ομάδων, δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι, για μια κυβέρνηση που προσπαθεί να μας πείσει ότι έχει σχέδιο για το μέλλον του τόπου. Ή έχεις μελετημένο, συγκροτημένο σχέδιο που έχει περάσει από κοινωνικό διάλογο (τόσα χρόνια στην αντιπολίτευση) και σταδιακά το αναπτύσσεις ή απλά ακολούθησες την συνήθη Ελληνική πρακτική του ώριμου φρούτου και της σκανδαλολογίας ελπίζοντας στη λογική κόπωση των πολιτών από πολιτικές και πρόσωπα αλλά και στο αίσθημα αξιοπρέπειας και ηθικής που υπάρχει ακόμα σε μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας. Προφανώς ακολουθήθηκε και σε αυτή τη περίπτωση αυτή η γνωστή λαϊκίστικη, παλαιοκομματική λογική που κυριαρχεί στο πολιτικό μας σκηνικό από τη δεκαετία του ’80, και οι εκσυγχρονιστικές, «πράσινες»¨κορώνες του κ. Παπανδρέου ήταν απλά το επικοινωνιακό όχημα που ως περιτύλιγμα περιέβαλε τις βαθιά κρυμμένες στο DNA του πολιτικού μας προσωπικού, συνήθειες.

Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος