Ιστορική στιγμή για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό αποτέλεσε η σημερινή λειτουργία που ετελέσθη στη Μονή της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα, ένα σύμβολο του Ποντιακού Ελληνισμού επί 16 ολόκληρους αιώνες, για πρώτη φορά από το 1922. Η ευχή και ελπίδα όλων μας είναι η χορήγηση άδειας για την τέλεση της λειτουργίας από Τουρκικής πλευράς να αποτελεί την απαρχή μιας γενικότερης προσπάθειας των γειτόνων μας προς την εμπέδωση της ανεξιθρησκείας, ιδιαίτερα εφόσον συνεχίζουν να επιθυμούν την ταχύτερη δυνατή ένταξη τους στην Ε.Ε..

Οφείλουμε όμως να είμαστε και ρεαλιστές. Οι μέχρι σήμερα κινήσεις της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής καταδεικνύουν ότι σκοπός τους είναι η διεκδίκηση ενός ευρύτερου γεοπολιτικού ρόλου ανάμεσα στο Δυτικό και Μουσουλμανικό κόσμο, κι αυτό απαιτεί την διατήρηση λεπτών ισορροπιών, ώστε να μην δημιουργούνται εντάσεις με καμιά πλευρά, ή τουλάχιστον να επιλέγει στοχευμένα αυτές τις εντάσεις που θεωρεί ότι εξυπηρετούν το συνολικό σχέδιο της για την περιοχή (όπως πχ έγινε στην περίπτωση της εκμετάλλευσης της αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους Παλαιστίνιους).

Καλό θα είναι λοιπόν να κρατούμε τις επιφυλάξεις μας απέναντι σε τέτοιες κινήσεις αβρότητας, γιατί εύκολα μπορεί να εξελιχθούν σε "πολιορκητικό" κριό πίεσης, στα πλαίσια της προσπάθειας εξίσωσης των εδώ Μουσουλμάνων με το Ελληνικό στοιχεία στην Τουρκία, για παροχή περαιτέρω δικαιωμάτων στη μουσουλμανική μειονότητα, μεγαλύτερης διοικητικής (αρχικά θρησκευτικής) αυτονόμησης, εκπαιδευτικής διαφοροποίησης και γιατί όχι αργότερα και πολιτικής διαχείρισης.

Γι' αυτό ας γρηγορούμε κι ας μην εφησυχάζουμε. Οι συμβολισμοί είναι χρήσιμοι κι επιθυμητοί, η ουσία της πολιτικής όμως είναι πιο κυνική και πολλές φορές οι μικρές τακτικές υποχωρήσεις εξυπηρετούν την επίτευξη του κεντρικού στόχου, που μπορεί μέσα από τέτοιες συχά παραπλανητικές κινήσεις να μην είναι φαντάζει και τόσο ξεκάθαρος. Και οι Τούρκοι δείχνουν διαχρονικά να χειρίζονται αρκετά καλά τα διπλωματικά τους όπλα.