Η έκθεση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, κ.Προβόπουλου, παρά τις συνηθισμένες ενέσεις αισιοδοξίας που ως κρατικός λειτουργός οφείλει να κάνει ώστε να μην επιβαρύνει το βεβαρημένο οικονομικό κλίμα και τις τάσεις των αγορών, αναδεικνύει το υφεσιακό και αντιαναπτυξιακό αδιέξοδο στο οποίο οδηγηθήκαμε. Στο οικονομικό επιτελείο φαίνεται ότι υποτίμησαν την έκταση της καθίζησης που θα έφερναν οι περικοπές εισοδημάτων και οι πολλαπλασιαστικές ψυχολογικές συνέπειες στην κατανάλωση. Λίγο πριν την υπογραφή του μνημονίου μιλούσαν για ύφεση κάτω του 2% (με τον κ.Προβόπουλο να συμφωνεί με αυτή την εκτίμηση) για να αρχίσει μήνα με το μήνα η σταδιακή αναπροσαρμογή του στόχου που κατέληξε πάνω από οποιαδήποτε πρόβλεψη. Με λύπη βλέπουμε κάτι παρόμοιο να συμβαίνει και για τη φετινή χρονιά.

Το γεγονός μάλιστα ότι το τελευταίο τρίμηνο του 2010 η ύφεση άγγιξε το δυσθεώρητο ύψος του 6,6% είναι ίσως κι ένας από τους λόγους που οδήγησαν κυβέρνηση και Τρόικα σε μια πρωτοφανή στροφή στο θέμα των αποκρατικοποιήσεων και της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας, αναπροσαρμόζοντας εντυπωσιακά τους στόχους . Κι αυτό όχι τόσο γιατί θα υπάρξουν άμεσα αποτελέσματα που θα φέρουν σταθερά ετήσια έσοδα προς βελτίωση του ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ, αλλά για να επέλθει μαζί με άλλα μέσα (επιμήκυνση & μείωση επιτοκίου του χρέους, αναπροσαρμογή του ΑΕΠ γύρω στο 10% κλπ) μια συγκράτηση του χρέους που με το ΑΕΠ να καταβαραθρώνεται φαντάζει ακόμα πιο δύσκολη.