You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , Ε.Ε. , ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ , ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΧΡΕΟΣ - Ο πρωθυπουργός της... «βελούδινης» χρεοκοπίας !

Πριν δυο μέρες αναλύσαμε διεξοδικά τις επικίνδυνες διαδρομές στις οποίες οδεύει η χώρα αναφύοντας ζήτημα χρεοκοπίας (με όποιο «καλολογικό» επίθετο κι αν την περιγράφουν) «Οι επικίνδυνες διαδρομές της Επιλεκτικής Χρεοκοπίας». Ο Γιώργος Παπανδρέου φαίνεται στα πρόθυρα του να ολοκληρώσει μια πορεία καταστροφής της χώρας. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που υφάρπαξε την ψήφο των πολιτών με λαϊκίστικη υποσχεσιολογία, ενώ ταυτόχρονα διαπραγματεύονταν την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ! Είναι ο ίδιος άνθρωπος που αποδέχτηκε άκριτα κι αδιαπραγμάτευτα ένα δημοσιονομικό σχέδιο υπεροφορολόγησης κι οριζόντιων περικοπών που «γονατίζει» νοικοκυριά και επιχειρήσεις! Φαίνεται ότι τελικά θα είναι αυτός που θα κάνει το απονενοημένο βήμα σε μια παραλλαγή της μοναδικής επιλογής που ξορκίζαμε ως απολύτως απευκταία!

Το ότι η Ευρωπαϊκή ηγεσία είναι εξαιρετικά κατώτερη των περιστάσεων τρέχοντας πίσω από τις εξελίξεις αντί να τις δημιουργεί, δεν δικαιολογεί την εικόνα ενός πρωθυπουργού που άγεται και φέρεται με βάση τα αντικρουόμενα σχέδια των ισχυρών της Ε.Ε. Αντί να στηρίζει σταθερά προτάσεις για την έκδοση ευρωομολόγου, την άμεση αναπτυξιακή ενίσχυση (που ακόμα βρίσκεται υπό συζήτηση!) και μια συνολική πολιτική λύση που δεν θα βάζει σε μόνιμη αμφισβήτηση το κύρος και την αξιοπιστία της χώρας του και σε κίνδυνο την ίδια την υπόσταση της Ευρωζώνης, αναλώνεται σε ανούσιες τεχνικές συζητήσεις τις συνέπειες των οποίων μάλλον δεν αντιλαμβάνονται πλήρως.

Άλλωστε να η λύση στο Ευρωπαϊκό ζήτημα ήταν η «επιλεκτική χρεοκοπία» της Ελλάδας, γιατί κανείς δεν τόλμησε να το προτείνει ως πιθανή επιλογή, αν όχι ακόμα πιο νωρίς, τουλάχιστον ταυτόχρονα  με την υπογραφή του Μνημονίου. Έτσι κι εφόσον δεχτούμε, για την οικονομία της συζήτησης, ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν με βάση το θεωρητικά «καλό» σενάριο, η χώρα θα βρίσκονταν άμεσα με σημαντικά μικρότερο χρέος.

Η αλήθεια είναι ότι μια τέτοια πρόταση δεν βρέθηκε στο τραπέζι των συζητήσεων, ακριβώς επειδή οι πάντες γνώριζαν ότι οι συνέπειες αυτής της εξέλιξης δεν θα μείνουν απλά στο επίπεδο της χειροτέρευσης της αξιολόγησης των Ελληνικών ομολόγων. Το πιθανότερο είναι να φέρουν κατακλυσμικές αντιδράσεις τόσο εσωτερικά (ανάληψη καταθέσεων, πρόβλημα ρευστότητας σε τράπεζες και ταμεία), όσο και συνολικότερα στην Ευρωζώνη, αφού κανείς πλέον στις αγορές δεν θα δείχνει εμπιστοσύνη στις δηλώσεις και τις διαβεβαιώσεις των αξιωματούχων της.

Τα αδιέξοδα της μνημονιακής πολιτικής (έστω κι αν δεν τα παραδέχονται ευθέως), οδήγησαν με καθυστέρηση τους Ευρωπαίους στην αναζήτηση μιας συνολικής αντιμετώπισης της κρίσης χρέους, Αντί όμως αυτή να προσεγγιστεί μέσα σε κλίμα εμβάθυνσης της οικονομικής συνοχής, ουσιαστικής αλληλεγγύης και μακροπρόθεσμης οπτικής για τη λειτουργία του κοινού νομίσματος, περιπλέκεται σε τεχνικές αναλύσεις που φέρνουν την κατάσταση στην κόψη του ξυραφιού!

Ο Παπανδρέου κατορθώνει να καταγραφεί στη συλλογική συνείδηση ως ο πολιτικός που έπραξε ότι ήταν δυνατό για να φέρει στη χώρα το ΔΝΤ, με σταθερό επιχείρημα την αποφυγή της χρεοκοπίας, για να καταλήξει τελικά να αποδεχτεί, και πάλι, αδιαμαρτύρητα μια δήθεν «βελούδινη» στάση πληρωμών που το «τυρί» θα είναι η άμεση μείωση του χρέους σε πιο διαχειρίσιμα επίπεδα, αλλά η «φάκα» της απώλειας κάθε αξιοπιστίας για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, θα μας πληγώνει αδυσώπητα σαν το μαρτύριο της σταγόνας!

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος - Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , Ε.Ε. , ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ , ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΧΡΕΟΣ