
Σε μια ουτοπική περιγραφή μιας κοινωνίας με την αντίστοιχη παιδεία, τα πρότυπα, το εκπαιδευτικό μοντέλο, την οικογενειακή συνοχή, την αξιακή τοποθέτηση του ανθρώπινου βιώματος, θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε ένα πλαίσιο απόλυτης νομιμοποίησης κάθε ναρκωτικής ουσίας που σπάει ολοκληρωτικά τον κύκλο της παράνομης εμπορίας! Άλλωστε ποιο λογικό όν, θα επέλεγε αυτοβούλως να βλάψει τον εαυτό του! Θυμίζει όμως η σημερινή Ελλάδα, έστω και κατ’ ελάχιστο, κάτι από αυτή τη θεωρητική εικόνα;
Μια κοινωνία που βίωσε με τραγικό τρόπο (χρηματιστήριο, οικονομική κρίση) την «ευκαιρία» της για επίπλαστη κοινωνική ανέλιξη. Μια κοινωνία που πίστεψε στην πλαστή αναπαραγωγή του Αμερικανικού προτύπου (σπίτι στα προάστια, πισίνα, όχημα 4x4, χλιδάτη διαβίωση). Μια κοινωνία που μετέτρεψε σε απόλυτη καθιέρωση τη μιντιακή προβολή και την ψευδεπίγραφη γκλαμουριά, μοιάζει ικανή να διαχειριστεί επιτυχώς τη χαλάρωση των ηθών στο θέμα της χρήσης των ναρκωτικών;
Το πιθανότερο είναι και αυτή η «ευκαιρία» να οδηγηθεί σε εξίσου, αν όχι ακόμα μεγαλύτερη, τραγική κατάληξη. Με τη νεολαία να αποκτά νέο πεδίο εκδήλωσης των θεμιτών αυτονομιστικών κινήσεων της και να μετατρέπει, έστω και παροδικά, σε μόδα την «κατανάλωση» ναρκωτικών, μπορεί κανείς να υποψιαστεί τις εξελίξεις, όταν μάλιστα το συνολικά ασταθές ηθικό περιβάλλον μας, δημιουργεί ήδη τις κατάλληλες συνθήκες για την μαζικοποίηση τέτοιων συμπεριφορών.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος

0 σχόλια