.png "English"){kind=small}
Αποφασισμένος να συνεχίσει τις μεταρρυθμιστικές
πρωτοβουλίες, να μετατρέψει τη χώρα σε αξιόπιστο διεθνή συνομιλητή και να
τηρήσει τις υποσχέσεις του για άρση αδικών στις πιο βαθιά πληγείσες
κοινωνικές ομάδες, μέσα στην κυβερνητική θητεία, εμφανίστηκε στη ΔΕΘ ο Αντώνης
Σαμαράς. Υπό ποιες συνθήκες όμως τα δημοσιονομικά αριθμητικά δεδομένα θα
συνηγορήσουν σε μια τέτοια προοπτική και το επώδυνο πακέτο περικοπών θα
αποδειχτεί πραγματικά το τελευταίο;Η εμπειρία των αποτελεσμάτων της κυβέρνησης Παπανδρέου τα έτη 2010 και 2011, αποδεικνύουν ότι η αποδοτικότητα των μέτρων λιτότητας και αύξησης της φορολόγησης δεν ξεπέρασε το 35%. Με το συνολικό ύψος των μέτρων να αγγίζει τα 50 δις ευρώ, η μείωση του ελλείμματος κινήθηκε λίγο κάτω από τα 17 δις.
Αν και η βιβλιογραφία περιγράφει ως αναμενόμενο
ένα ποσοστό που θα κινείται ίσως και αρκετά πάνω από το 50% είναι προφανές ότι
η διαχείριση Παπανδρέου έφερε τα ελάχιστα δυνατά αποτελέσματα, επειδή καθυστέρησε
την πλειοψηφία των διαρθρωτικών αλλαγών, συμπεριλαμβανομένου της
αναμόρφωσης το φορολογικού συστήματος και των ελεγκτικών μηχανισμών.
Αν και οι νέες περικοπές κινηθούν σε ένα αντίστοιχο
επίπεδο δημοσιονομικής επιτυχίας, τα 11,5 δις δεν θα έπρεπε να αποφέρουν
περισσότερα από 4 δις περιορισμό του ελλείμματος. Όσο κι αν αυτά αρκούν για
προκύψει επιτέλους πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό είναι δεδομένο ότι το
συνολικό έλλειμμα θα μειωθεί κατά μόλις 2% και θα συνεχίσει να βρίσκεται
στο 5,5% πολύ μακριά από τους στόχους του «Μάαστριχ» για 3%.
Ακόμα κι αν η απόδοση των μέτρων έφθανε στα θεωρητικά
επίπεδα του 55%, θα υπήρχε μόνο άλλη μια μονάδα επιπρόσθετη μείωση στο
έλλειμμα φέρνοντας το στο 4,5%. Κι αυτό το ιδεατό αποτέλεσμα μπορεί να
επιτευχθεί μέσα από τον ανασχεδιασμό των κρατικών δομών και τον εκσυγχρονισμό
των φορολογικών μηχανισμών που είναι βασικές κυβερνητικές προτεραιότητες.
Θα έλεγε κανείς ότι με αυτούς τους υπολογισμούς θα
ήταν πιθανότερο να υπάρξει και νέο πακέτο μέτρων για να καλυφθούν και τα
υπόλοιπα 3 δις ελλείμματος. Ένα τέτοιο σενάριο θα απαιτούσε από 6 έως 8 δις
επιπρόσθετες περικοπές! Αυτό που λησμονείται είναι οι αυξημένοι ρυθμοί
ανάπτυξης από το 2014 που μειώνουν αυτόματα το έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ,
ανεξαρτήτως των απολύτων αριθμών.
Με μια μεσοσταθμική ανάπτυξη άνω του 2,5% για την τριετία 2014-2016, κι εφόσον έχει δοθεί όπως φαίνεται η επιμήκυνση του χρόνου προσαρμογής, σε αυτό το διάστημα θα έχει επέλθει μια αύξηση του ΑΕΠ κατά 17-20 δις που σημαίνει και αντίστοιχα έσοδα για το κράτος της τάξης των 5-6 δις! Ακριβώς δηλαδή το επιπλέον ποσό για να μειωθεί το έλλειμμα σε 3%!!
Με μια μεσοσταθμική ανάπτυξη άνω του 2,5% για την τριετία 2014-2016, κι εφόσον έχει δοθεί όπως φαίνεται η επιμήκυνση του χρόνου προσαρμογής, σε αυτό το διάστημα θα έχει επέλθει μια αύξηση του ΑΕΠ κατά 17-20 δις που σημαίνει και αντίστοιχα έσοδα για το κράτος της τάξης των 5-6 δις! Ακριβώς δηλαδή το επιπλέον ποσό για να μειωθεί το έλλειμμα σε 3%!!
Εκεί θα κριθεί και η πραγματοποίηση της υπόσχεσης
του πρωθυπουργού. Αν κινηθεί δυναμικά στο μεταρρυθμιστικό πεδίο κι ακόμα
πιο επιθετικά στη βελτίωση της ρευστότητας στην αγορά και την αξιοποίηση όλων
των διαθέσιμων αναπτυξιακών εργαλείων με τον βέλτιστο δυνατό τρόπο, όχι μόνο θα
αποδειχθεί ότι η λιτότητα θα αποτελεί ένα εφιαλτικό παρελθόν, αλλά θα
έχουν δημιουργηθεί και οι προϋποθέσεις για την ανάκληση ή ακόμα και την μη
εκτέλεση μέρους των αιματηρών περικοπών.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια