Ενώ στην κυβέρνηση άρχισαν να σιγοψιθυρίζουν την προοπτική απολύσεων σε υπό συγχώνευση οργανισμούς και υπεράριθμο προσωπικό σε ΔΕΚΟ κι η πρόταση της εργασιακής εφεδρείας από δημιουργική λύση επανεκπαίδευσης μετατάξιμων υπαλλήλων όπως την είχαμε περιγράψει από εδώ, πριν 8 μήνες «"Ρετιρέ" των ΔΕΚΟ και απολύσεις» μετατράπηκε σε ενδιάμεσο κρίκο ομαλότερης κατάληξης στην απόλυση, σποραδικά ανακοινώνονται και διάφορες νέες προσλήψεις στο δημόσιο τομέα που μόνο την αίσθηση του περιορισμού του κράτους δεν δίνουν. Η μάχη ανάμεσα στα δυο άκρα του δισυπόστατου ΠΑΣΟΚ καλά κρατεί. Από τη μια ο όψιμος νεοφιλελευθερισμός κι από την άλλη ο παραδοσιακός κρατικίστικος λαϊκισμός. Αυτή την έλλειψη ισορροπίας και πίστης σε μια δομημένη πολιτική και οικονομική σκέψη πληρώνει με βαρύ τίμημα η Ελληνική κοινωνία.

Η πρόθεση πρόσληψης 150 νέων υπαλλήλων σε ένα υπό κατάργηση ίδρυμα που ασχολείται με την προώθηση της νεανικής επιχειρηματικότητας, φαντάζει τουλάχιστον παράταιρη με βάση τη σημερινή συγκυρία. Αντίστοιχα η πρόσληψη 1200 ειδικών φρουρών (αυτών με την ελλιπή εκπαίδευση που κάποιοι αποφάσισαν να τους μετατρέψουν σε κανονικούς αστυνομικούς με τα γνωστά επακόλουθα όπως το συμβάν Γρηγορόπουλου!!) είναι ένα ακόμα δείγμα πρόσκαιρου λαϊκισμού στο θέμα της ασφάλειας, τη στιγμή κανένα από τα θεμελιώδη ζητήματα (διασυνοριακός «φράχτης», Δουβλίνο ΙΙ, γκετοποίηση περιοχών της Αθήνας) δεν αντιμετωπίζεται.

Αντί να ασχοληθούμε επιτέλους σοβαρά, με όρους στιβαρού και αποδοτικού μάνατζμεντ με την όσο το δυνατόν καλύτερη διαχείριση και οργάνωση του δημόσιου προσωπικού επιδιδόμαστε στο προσφιλές «άθλημα» των περιστασιακών προσλήψεων πιθανότατα προς τακτοποίηση και κάποιων ημετέρων.

Αντί να εκμεταλλευτούμε τη δυνατότητα που μας δίνει ο υψηλός αριθμός υπό μετάταξη υπαλλήλων, ώστε να αναδιοργανώσουμε υπηρεσίες, να εκπαιδεύσουμε (στο χρόνο της εργασιακής εφεδρείας), υπάρχοντες υπαλλήλους προσφέροντας τους νέες δεξιότητες και προσόντα ικανά να τους καταστήσουν αποδοτικούς σε νέους τομείς της δημόσιας λειτουργίας, προτιμούμε την ανακύκλωση της ανεργίας. Απολύουμε δηλαδή παλαιότερους υπαλλήλους για να προσλάβουμε νεότερους!

Αυτό που διαχρονικά έλειψε από το Ελληνικό δημόσιο (τόσο για ψηφοθηρικούς λόγους, όσο και για πρακτικούς λόγους ελλιπούς διαχείρισης) ήταν η υψηλού επιπέδου διοίκηση. Πολιτικά πρόσωπα άλλοτε «έρμαια» μιας μικροπολιτικής λογικής κι άλλοτε με μερική ή πλήρη άγνοια του αντικειμένου μετέτρεψαν το δημόσιο σε ένα υπερτροφικό «γίγαντα» με εξαιρετικά αδύναμη «κράση»!

Δεν περιμέναμε, ειδικά από αυτή την κυβέρνηση (με το γνωστό κομματικό παρελθόν) που ευαγγελίζεται την υπό πίεση αναμόρφωση δομών και λειτουργιών χωρίς συγκροτημένο μακροπρόθεσμο πλάνο οργάνωσης, ριζοσπαστικές ιδέες όσον αφορά τη διαχείριση του δημόσιου τομέα. Ελπίζαμε τουλάχιστον στην έλλειψη προκλήσεων που θυμίζουν έντονα τις παθογένειες που εξέθρεψε ως παράταξη κι οι οποίες εν πολλοίς οδήγησαν τη χώρα στα σημερινά αδιέξοδα!!

Κων/νος Μανίκας