.png "English"){kind=small}
Από τη μια, οι βολεμένοι «επαναστάτες» κι
από την άλλη η σιωπηρή πλειοψηφία της αγοράς; Από τη μια, οι συντεχνιακοί
«καπεταναίοι» του πελατειακού κράτους κι από την άλλη τα γιουσουφάκια του
ιδιωτικού τομέα; Ο κοινωνικός αυτοματισμός δεν λύνει ζητήματα και δεν
δημιουργεί συνθήκες υπέρβασης διαχρονικών στρεβλώσεων. Η αποτύπωση της
πραγματικότητας όμως, και η ανάληψη των σχετικών ευθυνών από αυτούς που
απομυζούν την δημιουργική πλευρά της ελληνικής οικονομίας, παριστάνοντας εσχάτως
με ανυπέρβλητα υποκριτικό τρόπο τους αυτόκλητους Ρομπέν των Δασών, αποτελεί
αναγκαία συνθήκη για μια πορεία αυτογνωσίας σύσσωμης της κοινωνίας.Οι αγωνίες και οι αντιδράσεις όσων δεν αποτελούν μέρος του στενού πυρήνα της ρουσφετολογικής κομματοκρατίας, συστατικό κομμάτι της οποίας είναι και το συντεχνιακό κατεστημένο, δεν μπορούν να συγχέονται με την προκλητική στάση και τον λόγο, όσων «δημοκρατών» (πέρα και πάνω από κόμματα), αναλώνονταν επί δεκαετίες στη διατήρηση και τη διεύρυνση παροχών που ουδεμία σχέση είχαν με τον παραγωγικό βηματισμό αυτής της χώρας.
Δηλώνουν μάλιστα έτοιμοι να ζωθούν τα
φυσεκλίκια και ουσιαστικά να επιδοθούν σε αντάρτικο πόλεων. Δεν
αναγνωρίζουν στο ελάχιστο τον παρασιτικό τους ρόλο και τις παθογένειες
που ανέχτηκαν και ανέπτυξαν με άλλοθι τη στήριξη των εργασιακών συμφερόντων.
Προτρέπουν ουσιαστικά την κοινωνία σε αλαλαγμούς αυτοδικίας ενισχύοντας
έμμεσα το πιο ακραίο σκεπτικό που διακινείται στο περιθώριο του πολιτικού
σκηνικού.
Προφανώς και δεν τους απασχολεί η πιθανή φορολόγηση
των «κακών» μικρομεσαίων επαγγελματιών με 35% από το πρώτο ευρώ (χωρίς να
λογίζονται αφορολόγητες ούτε καν οι ασφαλιστικές εισφορές κι επί τεκμαρτού, συχνά ανύπαρκτου, εισοδήματος!!). Δεν αναρωτιούνται
για τις επιπτώσεις που θα έχει μια τέτοια επιλογή, όσον αφορά τη μεταφορά
της έδρας χιλιάδων από αυτούς στο εξωτερικό. Δεν τους ενδιαφέρει η
περαιτέρω αιμορραγία που θα προκύψει για τα ασθμαίνοντα ασφαλιστικά ταμεία.
Θεωρούν ότι μια τέτοια φοροεπιδρομή θα επιτρέψει
τη συντήρηση ενός μέρους των κεκτημένων τους και επιχαίρουν για την
«κοινωνική δικαιοσύνη» που θα επιφέρει η φορολόγηση των φοροφυγάδων ιδιωτών.
Κανείς δεν αρνείται ότι η Ελλάδα έχει να διανύσει μακρύ δρόμο στην πάταξη της
φοροδιαφυγής κι ότι η δικαιότερη συμμετοχή των ελεύθερων επαγγελματιών στα
φορολογικά βάρη αποτελεί σημαντικό κομμάτι αυτής διαδρομής.
Όπως όμως κανείς δεν μπορεί να ισοπεδώνει
συλλήβδην το έργο των δημοσίων υπαλλήλων και οφείλει να προκρίνει την
αξιολόγηση δομών και προσώπων, έτσι και δεν μπορεί να αναζητεί τη λύση στον
περιορισμό της παραοικονομίας μέσω της υπερφορολόγησης επί δικαίων και
αδίκων.
Η τεχνολογία και οι μηχανισμοί για σαρωτικούς
ελέγχους και διασταυρώσεις υπάρχουν, το προσωπικό και η τεχνογνωσία είναι προς
αξιοποίηση, οι μέθοδοι και η αποτελεσματικότητα τους αποδεδειγμένοι από
τη διεθνή εμπειρία. Δεν χρειάζεται κάθε φορά να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε
την πυρίτιδα με νεωτερισμούς που είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα έχουν την
αποδοτικότητα που αναμένεται.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια