You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΔΗΜΟΣΙΟ , ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ , ΤΑΞΙ - Η διαχρονική «διαπλοκή» κράτους - ταξί !

Η ουσία της συζήτησης για το ζήτημα της απελευθέρωσης της χορήγησης αδειών ταξί, δεν βρίσκεται τόσο στην κρατική παρέμβαση για τον καθορισμό του ακριβή αριθμού τους. Ο πυρήνας της στρέβλωσης στη λειτουργία αυτού του χώρου είναι η ανοχή στον τρόπο μεταβίβασης τους και ο πλημμελής έλεγχος στις αδιαφανείς διαδικασίες καθορισμού άτυπων, επιλεκτικών μεθόδων εκμετάλλευσης των πιο προσοδοφόρων πόστων (λιμάνια, αεροδρόμια ) μέσα από την αδιαφορία ή τη διαπλοκή κρατικών λειτουργών.

Ο προκαθορισμός με βάση στατιστικά μοντέλα του αριθμού των αδειών που μπορεί να «αντέξει» κάθε περιοχή αν και αποτελεί αγκύλωση με βάση τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, σε ένα πλήρως κορεσμένο τοπίο (διαθέτουμε τριπλάσια ταξί από το μέσο Ευρωπαϊκό μέσο όρο) δεν αλλάζει πρακτικά και πολύ το τοπίο. Υπάρχει η αντίστοιχη διεθνής εμπειρία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, ώστε να αποφευχθούν άσκοπες συγκρούσεις, χωρίς ουσιαστικό όφελος για την κοινωνία και την οικονομία.

Η απελευθέρωση του κομίστρου εφόσον συνδυαστεί με τη δυνατότητα δημιουργίας εταιρικών σχημάτων θα μπορούσε να οδηγήσει σταδιακά στις αναγκαίες οικονομίες κλίμακας που θα επιφέρουν μειώσεις κόστους και τελικά των τιμών.

Η αδυναμία του κράτους να επιβάλλει διαφάνεια στην μεταβίβαση των αδειών επέτρεψε την άνθηση μιας ιδιότυπης «μαύρης» αγοράς που ανάλογα με τις συγκυρίες εκτόξευε το τίμημα για την απόκτηση τους σε δυσθεώρητα ύφη. Κατανοητή η αντίδραση όσων επένδυσαν, σχετικά πρόσφατα, σημαντικά ποσά για να εξασφαλίσουν την πρόσβαση σε αυτό τον επαγγελματικό χώρο, αλλά αυτός ο πρωτοφανής ανορθολογισμός δεν μπορεί να αναπαράγεται ατέρμονα.

Όπως είχαμε προτείνει και πέρσι για το ζήτημα των ιδιοκτητών βυτιοφόρων και φορτηγών, θα μπορούσε να υπάρξει  μια ρύθμιση κλιμακωτής καταβολής μιας ενίσχυσης για όσους απέκτησαν άδεια τα τελευταία χρόνια και επιθυμούν να την πωλήσουν. Είναι δεδομένο ότι με την πάροδο των χρόνων η απόσβεση της επένδυσης αυξάνει και σε ένα περιβάλλον σημαντικής πτώσης του απαιτούμενου τιμήματος θα μειώνεται και η ανάγκη για την οποιαδήποτε κρατική κάλυψη.

Η «διαπλοκή» κράτους – ταξί είναι καταφανέστατη και στον τρόπο λειτουργίας των φιλέτων αυτής της επαγγελματικής δραστηριότητας. Ενώ οι «πολεμιστές» της καθημερινότητας των μικρών διαδρομών έχουν να αντιμετωπίσουν τον υπερπληθωρισμό συναδέρφων και το υψηλό κόστος λειτουργίας, οι προνομιούχοι του συστήματος, κάτω από το «άγρυπνο» βλέμμα των ελεγκτικών μηχανισμών και της Ελληνικής αστυνομίας, νέμονται τις περιοχές τουριστικού ενδιαφέροντος (αεροδρόμια, λιμάνια) συχνά υπερκοστολογώντας τις υπηρεσίες τους.

Όσο το Ελληνικό δημόσιο λειτουργεί με ξεπερασμένους όρους και κανόνες περιπλανώμενο σε αναποτελεσματικές και διεφθαρμένες διαδρομές, καμιά τυπική απελευθέρωση δεν μπορεί να οδηγήσει σε ουσιαστικά αποτελέσματα για τον καταναλωτή και την ανάπτυξη της χώρας. Οι παράπλευρες διαδρομές θα συνεχίζουν να δεσπόζουν και οι «υπόγειες» διαδικασίες να καθορίζουν την οικτρή πραγματικότητα!!

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος - Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΔΗΜΟΣΙΟ , ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ , ΤΑΞΙ