Η σημερινή καμπή θυμίζει, παραφρασμένο, το μύθο του Σίσυφου. Έχουμε διανύσει μια πολύ δύσκολη και ανηφορική πορεία κουβαλώντας ένα διαρκώς αυξανόμενο βάρος που κάνει κάθε επόμενο βήμα ακόμα πιο επισφαλές. Πλησιάζοντας στην «κορυφή» της επίπονης διαδρομής αρκεί μια πρόσκαιρη αβλεψία, ένας στιγμιαίος δισταγμός για να κατρακυλήσεις. Αυτό όμως μπορεί να συμβεί κι αν η πίεση από το βάρος υπερβεί τις αντικειμενικές δυνατότητες αντοχής σου.

Από τη μια η κυβέρνηση που οφείλει να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις στο κράτος και την οικονομία (αυτές που αποφεύγαμε υπό το φόβο του πολιτικού κόστους, προτιμώντας την υπερφορολόγηση και τις υπερβολικές εισοδηματικές περικοπές), αν επιθυμούμε αυτή η χώρα να απαγκιστρωθεί από τις αγκυλώσεις μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου που δημιούργησαν τις συνθήκες της ανεξέλεγκτης κρίσης.

Από την άλλη σημαντικό μέρος των πολιτών έχει εξαντληθεί πλήρως, εισοδηματικά και φοροδοτικά, και μοιάζουν έτοιμοι να εγκαταλείψουν κάθε προσπάθεια, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει και για τα δημόσια οικονομικά αλλά και τις επακόλουθες κοινωνικές αναταραχές.