Μετά από ένα εξάμηνο αμφιβολιών, πιέσεων και σκληρών διαπραγματεύσεων κλείνει ένας πολιτικός κύκλος διαχείρισης του μνημονίου, που αφήνει πίσω του την ανάκτηση της διεθνούς αξιοπιστίας, την εμπέδωση της σταθερής Ευρωπαϊκής μας παρουσίας και την εκταμίευση συσσωρευμένων χρηματοδοτικών δόσεων. Το τίμημα αυτών των θετικών εξελίξεων ήταν η συνέχιση των μισθολογικών περικοπών και η αύξηση της φορολόγησης, με στόχο η επόμενη χρονιά να αποδειχτεί επιτέλους η πρώτη, εδώ και πολύ καιρό, δημοσιονομικά υγιής περίοδος.

Όπως είχαμε περιγράψει και στο «Πως αυτά τα επώδυνα μέτρα θα είναι τα τελευταία», υπάρχουν οι προϋποθέσεις ώστε όντως να πρόκειται για το τελευταίο πακέτο περιορισμού των εισοδημάτων. Αν μάλιστα προσθέσουμε την προοπτική πλήρους εξόφλησης των κρατικών οφειλών προς τρίτους και τις χαμηλές προσδοκίες του προϋπολογισμού για έσοδα από τη φοροδιαφυγή που μπορεί να διαψευστούν από τη λειτουργία, της αναμενόμενης για την ερχόμενη Άνοιξη, φορολογικής μεταρρύθμισης, οι πιθανότητες μιας τέτοιας θετικής προοπτικής είναι πλέον απτές.