You Are Here: Home - ΑΡΙΣΤΕΡΑ , ΕΚΛΟΓΕΣ , ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ , ΝΔ , ΠΑΓΚΑΛΟΣ , ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ - Αναπαράγοντας τα «αριστερά» σύνδρομα του ’70 !!

Έκπληκτοι ακούσαμε τον Πάγκαλο να ανακοινώνει από το βήμα της βουλής, συνεπής σο ρόλο του πολιτικού «λαγού», τη στροφή του ΠΑΣΟΚ σε μια ρητορική που αξιοποίησε αρκούντως στις δεκαετίες του ’70 (για να αναρριχηθεί στην εξουσία) και του ’80 (για να διατηρηθεί σε αυτή). Βλέποντας τη δημοσκοπική ενδυνάμωση της Αριστεράς που στο σύνολο της αγγίζει το 25%, γεγονός που οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη απομείωση της εκλογικής επιρροής του ΠΑΣΟΚ και διεύρυνση του προβαδίσματος της ΝΔ, ο κ. Αντιπρόεδρος κατέφυγε σε μια παλιά, συνηθισμένη συνταγή ιδεολογικού αντιπερισπασμού. Έσχατο αποκούμπι η συναισθηματική επιρροή της κοινωνίας με την ανάδειξη συνδρόμων του παρελθόντος μέσα από διχαστικές αναφορές σε δημοκρατικές και μη, δυνάμεις κι αναθέρμανση μνημών από το πρώιμο τροτσκιστικό και αρκούντως λαϊκίστικο προσωπείο του Κινήματος.

Το ΠΑΣΟΚ έχει διανύσει μια μεγάλη και αντιφατική πορεία ξεκινώντας από τις παρυφές της «επαναστατικής» αριστεράς με χρήση όλων των τότε συνθημάτων της (έξοδο από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ). Σταδιακά αποδέχθηκε τον αστικό του χαρακτήρα, αλλά συνέχισε με ανάλογη ρητορική (με πολλές λειάνσεις!) να προσελκύει την προσοχή ενός αριστερών καταβολών ακροατηρίου (αρκετοί εκ των οποίων είχαν ήδη γίνει κρατικοδίαιτοι!) αναπαράγοντας φοβικά σύνδρομα του ψυχροπολεμικού παρελθόντος. Μιας περιόδου δηλαδή παγκοσμίου κλίματος καχυποψίας, εμμονών και ακροτήτων.

Όλα αυτά έκλεισαν οριστικά στον τόπο μας το ’74 με τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ και την ψήφιση ενός σύγχρονου Ευρωπαϊκού συντάγματος. Είναι ανούσιο, στα όρια της επικινδυνότητας, να αναζητούμε, σχεδόν 40 χρόνια μετά, σκιές και σημεία αντιπαράθεσης σε περιόδους που αποτέλεσαν το έναυσμα της δημοκρατικής αναγέννησης και της Ευρωπαϊκής πορείας της χώρας.

Το ΠΑΣΟΚ άλλωστε ως νεότευκτος πολιτικός σχηματισμός συμμετείχε τότε στις εκλογικές διαδικασίες χωρίς να καταγγείλει τη δημοκρατικότητα τους. Ακόμα κι αναφορά Πάγκαλου στο δίλημμα του Θεοδωράκη (Καραμανλής ή τανκς) είναι ξεπερασμένο όχι μόνο γιατί αποδεδειγμένα ο ιδρυτής της ΝΔ αποτελούσε την πιο αξιόπιστη λύση (η Ένωση Κέντρου σπαράσσονταν και η Αριστερά παρέμενε κατακερματισμένη) αλλά γιατί όπως απέδειξαν και οι εκλογές του ’77 συνέχισε να έχει μεγάλη επιρροή στο εκλογικό σώμα κατακτώντας το 42% (έχοντας στα δεξιά του την Εθνική Παράταξη που κατέγραφε ένα σημαντικό 7%).

Ο πανικός της κυβερνητικής παράταξης από τις κοινωνικές αντιδράσεις και την απώλεια της λαϊκής αποδοχής την οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις πρόσκαιρου εντυπωσιασμού που ελάχιστους πλέον αγγίζουν. Οι όποιες εναπομείνασες αριστερές αναφορές του ΠΑΣΟΚ έχουν χαθεί προ πολλού στα νεοφιλελεύθερα μονοπάτια της Μνημονιακής πολιτικής και δεν ανακτώνται με άκαιρες λεκτικές φωτοβολίδες. Αν συνειδητοποιούν την πλήρη αλλοτρίωση της φυσιογνωμίας τους ας αποφασίσουν τη διάλυση του κινήματος μια ώρα αρχύτερα. Γιατί η λαϊκή κατακραυγή που έρχεται θα είναι εκκωφαντική.


Υ.Γ. Θα τρίζουν τα κόκαλα του Πλαστήρα και του Γεωργίου Παπανδρέου ακούγοντας τον Πάγκαλο να μιλά για την πρώτη «δημοκρατική» κυβέρνηση το ’81! Αυτοί δηλαδή, με βάση την Παγκάλεια λογική αποτελούν μέρος του συστήματος της «δεξιάς» (γιατί αλλιώς πως επέτρεψε το «αντιδημοκρατικό» καθεστώς της εποχής την εκλογή τους) ;;

Κων/νος Μανίκας

Tags: ΑΡΙΣΤΕΡΑ , ΕΚΛΟΓΕΣ , ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ , ΝΔ , ΠΑΓΚΑΛΟΣ , ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ