Το πρώτο σχόλιο
μου στα social media, μετά την απόσυρση της ΔΗΜ.ΑΡ από την κυβέρνηση, ήταν ότι η
αυτοπροσδιοριζόμενη αριστερά της ευθύνης αποδείχτηκε τελικά πολύ περιορισμένης
ευθύνης (δυο μέρες μετά υπήρξε και σχετικό κείμενο γνωστού αρθρογράφου με
αυτόν τον τίτλο). Μάλλον όμως αυτός ο προσδιορισμός δεν είναι ο πιο εύστοχος
γιατί ο «περιορισμένος» μπορεί να είναι και εξαρχής διαυγέστατα καθορισμένος
άρα και πιο διαχειρίσιμος. Επιλεκτική ήταν η προσέγγιση της ΔΗΜ.ΑΡ,
προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα σε διαχρονικές ιδεοληψίες της
αριστεράς και την ανάγκη για αποτελεσματική διαχείριση.
Οι υπουργοί της κλήθηκαν να ηγηθούν σε δυο από τους πιο κρίσιμους κυβερνητικούς τομείς, τη δημόσια διοίκηση και τη δικαιοσύνη. Όσο κι αν προσπάθησαν να εξαντλήσουν την τυπικότητα των διαδικασιών και να εκπονήσουν μεγαλεπήβολα σχέδια (πιθανότατα απολύτως ανεκτό επίπεδο δράσης για περασμένες εποχές), το ιδιαίτερο των καταστάσεων απαιτούσε ρήξεις και επιλογές που πήγαιναν ένα βήμα μπροστά, δεν έπονταν απλά των εξελίξεων.
Οι υπουργοί της κλήθηκαν να ηγηθούν σε δυο από τους πιο κρίσιμους κυβερνητικούς τομείς, τη δημόσια διοίκηση και τη δικαιοσύνη. Όσο κι αν προσπάθησαν να εξαντλήσουν την τυπικότητα των διαδικασιών και να εκπονήσουν μεγαλεπήβολα σχέδια (πιθανότατα απολύτως ανεκτό επίπεδο δράσης για περασμένες εποχές), το ιδιαίτερο των καταστάσεων απαιτούσε ρήξεις και επιλογές που πήγαιναν ένα βήμα μπροστά, δεν έπονταν απλά των εξελίξεων.
Μετά την απόσχιση
τους από το ΣΥΡΙΖΑ τα στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ απέκτησαν ένα πιο αστικό λόγο με
αναφορές σε μεταρρυθμίσεις, αναδιάρθρωση του κράτους, ευνομία κλπ. Ήταν όμως
εμφανής η δυσκολία να συμβιβαστεί το πιο «επαναστατικό» παρελθόν με το σημερινό
πιο σύγχρονο πρόσωπο. Η φράση «απολύσεις στο δημόσιο» δεν υπήρχε στο
λεξιλόγιο τους, ακόμη κι αν θα ήταν η κατάληξη μιας εκτεταμένης αξιολόγησης και
απαίτηση του νέου οργανογράμματος (δυο δράσεις που συνεχώς ανακοινώνονταν αλλά
ποτέ δεν ολοκληρώνονταν!)
Εξίσου δογματική έμοιαζε και η αντίδραση στο θέμα του αντιρατσιστικού
νόμου όπου η εμμονή σε αναφορές περί προτροπής σε μίσος ή ασαφών όρων για
την αναγνώριση γενοκτονιών, περιέπλεκε ένα θέμα που ενώ ξεκίνησε ως
επικαιροποίηση μιας νομοθεσίας κατέληξε να κινείται σε μονοπάτια απαγορευτικών
της ελεύθερης έκφρασης.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι η απομάκρυνση της ΔΗΜ.ΑΡ από τα κυβερνητικά
καθήκοντα (τόσο για πολιτικούς, όσο και για δημοσκοπικούς λόγους) κάνει αυτομάτως πιο εύκολη την εκτέλεση των μεταρρυθμίσεων ή θα δώσει
γενικώς αυξημένους ρυθμούς αποδοτικότητας; Προφανώς και όχι!
Δημιουργούνται όμως οι προϋποθέσεις, εφόσον αποδειχτούν σωστοί οι συνδυασμοί
στελεχών ανά υπουργείο από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ευρύτερα οι επιλογές ατόμων (όχι
απαραίτητα με κομματικό πρόσημο) που διαθέτουν την πυγμή και τη θέληση να
προχωρήσουν στο παλλαϊκό ζητούμενο της εποχής, χωρίς έπαρση και παρωχημένες τάσεις εξουσιομανίας.
Την ριζική αναδόμηση του κράτους με κανόνες αξιοπιστίας και
αξιοκρατίας, τον ανασχεδιασμό του παραγωγικού μοντέλου σε εξωστρεφείς και
καινοτόμες βάσεις, την εξασφάλιση της ασφάλειας και της κοινωνικής συνοχής, την
θεσμική ανανέωση σε δομές και πρόσωπα. Ο πρωθυπουργός δίνει συνεχώς το
στίγμα των προθέσεων του. Αναζητούνται στρατιώτες έτοιμοι να υπηρετήσουν αυτούς
τους σκοπούς χωρίς υστεροβουλία και προσωπικούς σχεδιασμούς.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια