You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ , ΕΚΛΟΓΕΣ , ΚΑΜΜΕΝΟΣ , ΚΟΜΜΑΤΑ , ΝΔ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ - Η δημοσκοπική… αυτοδυναμία της ΝΔ

Δεν θα μπούμε στη συζήτηση για το πόσοι και πως απαντούν πλέον στις δημοσκοπικές αποτιμήσεις (η πλειοψηφία των πολιτών συνεχίζει να αποφεύγει τη συμμετοχή της), ούτε για το αν υπάρχει επιλεκτική διαχείριση των αποτελεσμάτων με στόχο την ποδηγέτηση της κοινής γνώμης (αν και έχουν υπάρξει διαχρονικά στοιχεία που κατατείνουν σε αυτό το συμπέρασμα). Δεν θα λάβουμε υπόψη ούτε καν τη γενικότερη πολιτική ρευστότητα και τη θυμική αντιμετώπιση της πραγματικότητας. Μένοντας στη μέση αποτύπωση των αριθμών θα διερευνήσουμε τις προϋποθέσεις που αυτά τα δεδομένα μπορούν να οδηγούν τη ΝΔ στην αυτοδυναμία.

Όλοι γνωρίζουν πλέον ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με βάση τις νέες ρυθμίσεις και την πριμοδότηση του πρώτου κόμματος με 50 έδρες προκύπτει ως συνάρτηση αποκλειστικά δυο παραγόντων. Του ποσοστού του πρώτου κόμματος και της συνολικής επιρροής των κομμάτων που θα μείνουν εκτός βουλής. Τα σχεδόν απολύτως σίγουρα εξωκοινοβουλευτικά σχήματα καλύπτουν ένα 5-6% του εκλογικού σώματος, με ένα άλλο 10-11% να μοιράζεται στα τέσσερα κόμματα που κινούνται πέριξ του ορίου του 3% (ΛΑΟΣ, Οικολόγοι, ΔΗ.ΣΥ, Χρυσή Αυγή).

Η επιβεβαίωση ενός τέτοιου σκηνικού δεν φαντάζει καθόλου απίθανο με τις τάσεις των περισσοτέρων, αν όχι όλων, από αυτούς τους χώρους να βαίνουν δημοσκοπικά πτωτικοί πλησιάζοντας προς τις κάλπες. Σε αυτή την περίπτωση (με τους εκτός κοινοβουλίου σε επίπεδα 15-16%) ο βασικός παράγοντας προσδιορισμού του πήχη της αυτοδυναμίας κατεβαίνει στα όρια του 33,5%!

Τα στοιχεία των περισσότερων δημοσκοπήσεων καταγράφουν τη ΝΔ, μετά τις αναγωγές των αναποφάσιστων, με βάση μοντέλα του παρελθόντος που κανείς δεν ξέρει αν θα επιβεβαιωθούν, να φθάνει έως το 26-28%. Η συρρίκνωση των 3 από τα 4 κόμματα που αναφέραμε πιο πάνω και κινδυνεύουν να μην εκπροσωπηθούν στη νέα βουλή, ευνοεί τη ΝΔ και μπορεί να τις προσφέρει ένα επιπλέον 2%.

Η μάχη της αυτοδυναμίας, σε αυτή την περίπτωση, θα κριθεί στο ύψος της αποχής και στα ποσοστά που θα συγκεντρώσουν οι «Ανεξ. Έλληνες». Είναι ζητούμενο αν η αυξημένη πρόθεση αποχής από ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ μετατραπεί, ανεξαρτήτως των επιμέρους διαφωνιών, σε στήριξη μιας σταθερής κυβερνητικής πορείας. Όπως άλλωστε συνέβη και το 2009 όπου ένα ποσοστό γύρω στο 3-4% μετακινήθηκε τις τελευταίες μέρες προς το ΠΑΣΟΚ, για να αποφευχθεί η ακυβερνησία ή μια ασταθής σύμπραξη ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ.

Για τη διαχρονική αρχική δημοσκοπική «άνθιση» των νεότευκτων κομμάτων και την αρκετά πιο περιορισμένη τελική εκλογική επιρροή αναφερθήκαμε στο «Ο δημοσκοπικός «μήνας του μέλιτος» των νέων κομμάτων». Αυτό αποδείχτηκε ήδη για τη λίγο προγενέστερη ΔΗΜ.ΑΡ που από το 16% κατρακυλά σε μονοψήφια νούμερα. Το κόμμα του Π. Καμμένου ελπίζει στην μικρότερη χρονικά παρουσία του για να μην υποστεί τις ίδιες συνέπειες στην ολότητα τους, αλλά είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα τα καταφέρει.

Από την άλλη η προεκλογική περίοδος θα επιτρέψει την ανάπτυξη των επιχειρημάτων, όχι μόνο για τα έως σήμερα πεπραγμένα και τη στάση του καθενός απέναντι σε αυτά, αλλά κυρίως για την αξιολόγηση της αξιοπιστίας και των συνεπειών (πολιτικών, κοινωνικών, εθνικών) των προτάσεων για τη διαχείριση της πραγματικότητας και το προτεινόμενο κυβερνητικό μέλλον (διαπραγμάτευση και τροποποίηση πολιτικών ή σύγκρουση και μονομερή διαγραφή χρέους).

Η λογική και το θυμικό είναι σίγουρο ότι θα συγκρουστούν σκληρά σε ένα συναισθηματικά πολύ βεβαρημένο κλίμα. Το ποιο από τα δυο θα επικρατήσει θα φανεί αποκλειστικά στην κάλπη. Η ΝΔ πάντως έχει το περιθώριο να ελπίζει βάσιμα στην κατάκτηση της αυτοδυναμίας, ακόμα κι αν αποδεχτεί κανείς πλήρως τα μέχρι σήμερα δημοσκοπικά δεδομένα.

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ , ΕΚΛΟΓΕΣ , ΚΑΜΜΕΝΟΣ , ΚΟΜΜΑΤΑ , ΝΔ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ