
Ήρθε με ανορθόδοξο, απρόβλεπτο τρόπο η εποχή που
ανακαλύπτουμε και πάλι την δύναμη της αξιοπρέπειας του ουσιαστικού, του
απέριττου, το μεγαλείο της ευγνωμονούσας ψυχής και της ελεύθερης νόησης,
την ανυστερόβουλη αλληλεγγύη και συλλογικότητα. Μια εποχή που χωρίς
φτιασιδώματα και αυταπάτες αντιμετωπίζουμε τα προσωπικά και εθνικά αδιέξοδα,
τις μικρές ή μεγάλες «Ερινύες» μας. τους καλά κρυμμένους φόβους, την πρόκληση
της αποστροφής από το σκοτάδι της δικής μας Πλατωνικής σπηλιάς προς το αληθινό φως.
Ο δρόμος για τη Λύτρωση είναι ανηφορικός, η έκθεση
στο φως επίπονη αρχικά για το ασυνήθιστο μάτι, οι αμφιβολίες για τη
συνέχιση της αναγεννητικής πορείας πολλές κι επαναλαμβανόμενες, οι πειρασμοί
για εγκατάλειψη της προσπάθειας, για καταφυγή στην ασφάλεια ενός
απροσδιόριστου ημίφωτος που επιτρέπει
την χωρίς ενοχές, συνειδητότητα και συνέπειες αυτοδιαχείριση είναι
ασταμάτητοι και αρκούντως δελεαστικοί, η αναπόληση της συνήθειας συχνά
ακαταμάχητη.
Αν κάτι μας διδάσκει η μαρτυρική πορεία του
Κυρίου από το Ωσανά στη Σταύρωση και τελικά την Ανάσταση, είναι ότι η βαθιά
πίστη στο στόχο, η καθαρότητα του σκέπτεσθαι και του πράττειν, το
ανεπιτήδευτο, το υπερβατικό, είναι τα συστατικά που ξεπερνούν και συνδυάζουν το
συναίσθημα με τη λογική, την παρόρμηση με την πρακτικότητα και ενσταλάζουν την απαραίτητη
σταγόνα ελπίδας για την πραγμάτωση ενός ανώτερου σκοπού. Αυτή δοξάζουμε,
αυτή ζητούμε απεγνωσμένα ως φάρο αυτοπραγμάτωσης και συλλλογικού
επαναπροσδιορισμού.
Καλή Ανάσταση σε όλους μας!
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

0 σχόλια