Tου Άγγελου Στάγκου

Κανονικά, πρέπει να ζητεί κανείς ταπεινά συγγνώμη από τους αναγνώστες, όταν ασχολείται με τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ σε στιγμή που η κατάρρευση είναι σε εξέλιξη, η καταστροφική ιδέα της επιστροφής στη δραχμή βρίσκει όλο και περισσότερους υποστηρικτές για διάφορους λόγους και η Ευρωζώνη περνά κρίσιμες ώρες.

Ωστόσο, όσα γίνονται στο ΠΑΣΟΚ και αυτά που θα ακολουθήσουν έχουν επιπτώσεις, όχι μόνο γιατί ενδεχομένως να αποτελέσουν αφετηρία αλλαγής του πολιτικού σκηνικού, κάτι που πολλοί το επιθυμούν.

Οι επικρίσεις κατά του δικομματισμού υπήρχαν πάντοτε κυρίως από την πλευρά της Αριστεράς. Από τότε όμως που ξέσπασε η κρίση κλιμακώθηκαν και τώρα είναι στην κορύφωσή τους, όπως αποτυπώνεται στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Η γενική κατακραυγή στρέφεται κατά της πολιτικής τάξης στο σύνολό της, αλλά εκείνο που «την πληρώνει» είναι το ΠΑΣΟΚ, το οποίο καταβαραθρώνεται, γιατί δεν μπόρεσε να διαχειριστεί και να αντιμετωπίσει τη ραγδαία οικονομική υποβάθμιση της ελληνικής κοινωνίας.

Μαζί με το ΠΑΣΟΚ καταβαραθρώνεται και ο δικομματισμός, αν και αντικειμενικά δεν ευθύνεται για την κρίση ως «πολιτικό σύστημα». Θα μπορούσε να υποστηριχθεί μάλιστα ακόμη και τώρα, ότι αποτελεί σταθεροποιητικό παράγοντα για τη διακυβέρνηση της χώρας. Αρκεί τα κόμματα που αποτελούν τους πυλώνες του να εκσυγχρονιστούν, να λειτουργούν με κανόνες και κυρίως να μη νέμονται το κράτος, ούτε να το θεωρούν δικό τους, όταν έρχονται στην εξουσία.

Η Ελλάδα χρειάζεται ένα κεντροαριστερό και ένα κεντροδεξιό κόμμα που θα έχουν επαφή με την πραγματικότητα και τις ανάγκες των καιρών.

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, αλλά και τις εκτιμήσεις έμπειρων αναλυτών, η εκλογική δύναμη του ΠΑΣΟΚ κυμαίνεται γύρω στο 15%. Ειδικά αν στις επόμενες εκλογές πάει με αρχηγό τον Γιώργο Παπανδρέου, ή έστω και αν παραμείνει πρόεδρος του κόμματος, ενώ άλλος θα είναι ο υποψήφιος πρωθυπουργός, το 15% θα είναι η οροφή. Αυτό σημαίνει κατάρρευση από την οποία ούτε το ίδιο, ούτε ο δικομματισμός θα συνέλθουν εύκολα.

Με διαφορετικό πρόεδρο και υποψήφιο πρωθυπουργό, οι πιθανότητες να ξεπεράσει η εκλογική του δύναμη το 20-22% αυξάνονται σημαντικά και η διαφορά είναι ουσιαστική. Ενα κόμμα εξουσίας συνέρχεται από το 20-22%, αλλά πολύ δύσκολα από το 15% ή πιο κάτω.

Ο Γ. Παπανδρέου δεν φαίνεται να νοιάζεται ή να καταλαβαίνει ότι υπό την ηγεσία του το ΠΑΣΟΚ θα εξοντωθεί στις εκλογές, όποτε αυτές γίνουν. Δεν δέχεται ότι έχει πολιτικά «καεί» και συμπεριφέρεται σαν το κόμμα να είναι ιδιοκτησία του. Συνεχίζει να δημιουργεί ομίχλη γύρω από τις προθέσεις του και αυτό δεν βοηθά ούτε τη χώρα. Από την άλλη πλευρά, είναι δίκαιο να πούμε, ότι και κανείς από τους επίδοξους δελφίνους δεν εμπνέει ιδιαίτερη εμπιστοσύνη, αλλά είναι αναγκαίο να μπουν τα γρανάζια της αλλαγής σε κάποια κίνηση. Μήπως και προκύψει κάτι πιο ελπιδοφόρο, ή έστω και για να ανακατευθεί η σούπα.

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_29/12/2011_1297217