Παραβιάζουμε ανοιχτές θύρες όταν αναφερόμαστε στον διαχρονικό τρόπο λειτουργίας των δήμων με ρουσφετολογικές πρακτικές. Όσο σημαντικός παράγοντας για την ανάπτυξη των πελατειακών σχέσεων ήταν ο στενός πυρήνας του δημοσίου τομέα, άλλο τόσο εστία διεφθαρμένων διαδικασιών υπήρξε και ο χώρος της τοπικής αυτοδιοίκησης, που άλλωστε δεν στερήθηκε ποτέ το σφιχτό εναγκαλισμό με την κομματοκρατία. Κι εκεί εδράζεται η ρίζα του κακού ενός τομέα που θα μπορούσε να λειτουργεί ως κοινωνικό αμορτισέρ και ανάχωμα εξομάλυνσης της καθημερινότητας του πολίτη.

Ιδιαίτερα μια χώρα, που μέχρι πριν λίγα χρόνια, διέθετε υπερβολικά κατακερματισμένες διοικητικές μονάδες με πληθώρα δήμων και κοινοτήτων, θα έπρεπε να έχει αποδεσμεύσει σε μεγάλο βαθμό την εκλογή και λειτουργία αυτών των δομών από την κομματική επιρροή. Αντίθετα στα πλαίσια ενός ατέρμονου μικροπολιτικού αγώνα εξουσίας θυσιαζόταν η κοινή λογική και η δυνατότητα αποτελεσματικής αυτοοργάνωσης των πολιτών.