Το ζήτημα δεν είναι η έκταση της τιμωρίας των συγκεκριμένων ποδοσφαιρικών ομάδων, ούτε καν το πως θα εξελιχθεί δικαστικά η υπόθεση για τα εμπλεκόμενα φυσικά πρόσωπα, κάποια εκ των οποίων αποτελούν «γραφικές», παρασιτικές προσωπικότητες. Το διαχρονικό πρόβλημα είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε επιδερμικά και σε επίπεδο εντυπωσιασμού τις παθογένειες σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Με την ίδια νοοτροπία που το μεγαλύτερο σκάνδαλο του τόπου (Siemens) περιορίστηκε στη διαπόμπευση κάποιων, από χρόνια, πολιτικά «καμένων» στελεχών, και η «κάθαρση» στο δύσοσμο αθλητικό τοπίο πέρασε από τον εντυπωσιασμό των σιδηροδέσμιων παραγόντων στην αδυναμία λήψης αποφάσεων για τη ριζική αναδιάρθρωση του χώρου.
Η πολιτεία αισθάνθηκε την ανάγκη να αναφερθεί στην προοπτική μείωσης της κρατικής στήριξης (επιχορήγηση, χρήση σταδίων κλπ) στο χώρο του ποδοσφαίρου, θεωρώντας μάλλον ότι οι οικονομικές περικοπές αποτελούν επαρκές μέσο πίεσης για αλλαγή διαδικασιών και νοοτροπίας!! Φυσικά αν το άθλημα πιστεύει στο αυτοδιοίκητο του, ο κρατικός παρεμβατισμός (οικονομικά, ασφάλεια) οφείλει να είναι περιορισμένος. Έχει όμως αποδείξει, όλα αυτά τα χρόνια, ο συγκεκριμένος χώρος, την ικανότητα να διαχειριστεί με διαφάνεια τα του οίκου του;
Η διαφάνεια και οι θεσμοί διαρκούς και αξιόπιστου ελέγχου της νομιμότητας σε όλα τα επίπεδα είναι ευθύνη του κράτους. Όσο όμως το ίδιο αποδεικνύει συνεχώς την ανικανότητα του, ακόμα και στη σημερινή αβέβαιη κι αδιέξοδη εποχή, όχι μόνο να απονείμει άμεσα δικαιοσύνη για τα παλιά «αμαρτήματα» αλλά κυρίως να προχωρήσει ταχύτατα σε ριζικές μεταρρυθμίσεις θεσμών και στρεβλών μεθόδων λειτουργίας, πως μπορεί να αναμένει κανείς αντίστοιχη σπουδή στα πλαίσια ενός και μόνο πεδίου κοινωνικής δραστηριοποίησης.
Ολοκληρώθηκε λοιπόν η «κάθαρση» και στο χώρο του ποδοσφαίρου. Από σήμερα μπορούν να αισθάνονται, όλοι οι φίλαθλοι, σίγουροι ότι ουδέν το μεμπτό υπάρχει πλέον στο χώρο του ποδοσφαίρου. Ποιο ντοπάρισμα, ποιο παράνομο στοίχημα, ποια πολιτική διαπλοκή, ποιες διαιτητικές «παράγκες». Με τον ίδιο τρόπο που «ανανεώνεται» και το πολιτικό σύστημα, συντηρώντας τις δομές που εξέθρεψαν και διατήρησαν τις παθογένειες του, «αναβαπτίζεται» και το Ελληνικό ποδόσφαιρο στην κολυμπήθρα της πρόσκαιρης εκτόνωσης.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος
0 σχόλια