Όταν η Ελλάδα εισερχόταν στην Ε.Ε. μετά από
εντατικές προσπάθειες ετών του Κωνσταντίνου Καραμανλή, η Κεντροδεξιά αποτελούσε
ήδη κοινωνική μειοψηφία, αφού το κύμα της «Αλλαγής» σάρωνε τη χώρα.
Έκτοτε η αριστερόστροφη αντίληψη για το κράτος και την οικονομία θα
αποτελούσε κυρίαρχη τάση, στην οποία ελάχιστα και σποραδικά αντιτάχθηκε
ιδεολογικά και η ΝΔ υπό την πίεση ισχυρών συντεχνιακών συμφερόντων και μιας
κοινωνίας εθισμένης σε παθογενείς μεν, προσωπικά «αποδοτικές» δε,
επιλογές.
Το απρόσμενο δίπολο αυτών των εκλογών
αναδεικνύει πλέον την ανάγκη πλήρους απενοχοποίησης του Ευρωπαϊκού Κεντροδεξιού
λόγου και ευθείας σύγκρουσης με κάθε παρασιτική ή υπερφίαλη προσέγγιση
που επενδύει στη θυμική εκτόνωση και τη συντήρηση των ξεπερασμένων δομών που
μας έφεραν στα σημερινά αδιέξοδα. Οι αξίες και τα ιδανικά που έφεραν τη
χώρα στην Ευρωπαϊκή οικογένεια οφείλουν να επαναπροσδιοριστούν και να
προβληθούν με την ένταση και τη διεξοδικότητα που επιβάλλουν οι κρίσιμες
συγκυρίες.
Ο ομφάλιος λώρος με τον κρατισμό πρέπει να
κοπεί αποφασιστικά και δια παντός. Ο δημόσιος τομέας χρειάζεται συνεχή και πλήρη
αξιολόγηση σε όλες τις εκφάνσεις του, αναδόμηση και συρρίκνωση των
λειτουργικών δομών, τεχνολογική αναβάθμιση και διασύνδεση, αξιόπιστο
εσωτερικό έλεγχο. Να επιτελεί έναν ουσιαστικό κοινωνικό ρόλο που δεν θα χρησιμοποιείται ως πρόσχημα ρουσφετιών.
Το επενδυτικό προφίλ της χώρας πρέπει άμεσα
να αναβαθμιστεί με φορολογικές και νομοθετικές παρεμβάσεις που θα προσελκύουν
και δεν θα διώχνουν κεφάλαια. Με ανασχεδιασμό του παραγωγικού μοντέλου
και έμφαση στην έρευνα και την καινοτομία (μέσω κι ενός μη συντεχνιακού
εκπαιδευτικού συστήματος), με αξιοποίηση των διαχρονικών πλεονεκτημάτων αλλά
και τον εκσυγχρονισμό παραδοσιακών τομέων (ναυτιλία, τουρισμός,
γεωργία), με άνοιγμα όλων των αγορών στον υγιή ανταγωνισμό.
Ο γεωπολιτικός ρόλος μας πρέπει να
αναδειχθεί μέσα από ισχυρές συμμαχίες και στιβαρή προάσπιση των
συμφερόντων μας κι όχι να αφεθεί σε αφελείς αντιλήψεις που ενισχύουν τις
διεκδικήσεις τρίτων. Ο κοινωνικός μας ιστός να διατηρήσει τη συνοχή και να
εμπεδωθεί το αίσθημα ασφάλειας χωρίς επικίνδυνες ωραιοποιήσεις και
απλουστεύσεις θεμάτων όπως η λαθρομετανάστευση και η πολυπολιτισμικότητα.
Η σύγχρονη Ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά που έθεσε
το 1974 τις βάσεις της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας και του στρατηγικού
προσανατολισμού της χώρας, οφείλει σήμερα να αναδείξει το θεσμικό πλαίσιο, τις
παραγωγικές, τις εθνικές και τις κοινωνικές προτεραιότητες της νέας εποχής.
Γιατί η διευθέτηση των ανισορροπιών του μνημονίου δεν αποτελεί από μόνη
της, ούτε ιδεολογικό υπόβαθρο, ούτε διακριτή πρόταση για την υπέρβαση των
ανορθολογισμών και των στρεβλών πρακτικών της μεταπολίτευσης.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια