.png "English"){kind=small}
Δυόμισι χρόνια πριν περιγράφαμε στο «Οι διεθνείς κοινωνικές εξεγέρσεις και το Ελληνικό ζητούμενο», πως οι εξεγέρσεις στη Β. Αφρική ξεκίνησαν από νεανικά αστικά στρώματα τις εκμεταλλεύονται όμως πολιτικά οι καλύτερα οργανωμένες ισλαμικές κινήσεις. Αποδείχθηκε τελικά ότι η έπαρση και η δογματική εμμονή αυτών των ομάδων επιδείνωσε αντί να κλείσει τις πληγές που οδήγησαν σε εκείνες τις μαζικές κοινωνικές αντιδράσεις.
Εξηγούσαμε επίσης
ότι στη χώρα μας το ζήτημα δεν είναι καθεστωτικό αλλά θεσμικής
ενίσχυσης, αλλαγής νοοτροπίας και στόχευσης, στελεχιακής ανανέωσης με κοινωνική
αντιστοίχηση. Ορισμένοι στην αριστερά επιχειρούν ανίερες προσομοιώσεις και
άτοπες γενικεύσεις για να συντηρήσουν την ηχώ της πλαστής επαναστατικότητας
τους στα αυτιά των Ελλήνων πολιτών.
Στο ΣΥΡΙΖΑ
επιχειρούν με άνωθεν διοικητικές αποφάσεις να επιβάλλουν κομματική
ομοιογένεια με επικοινωνιακούς όρους. Οι ενδογενείς αντιφάσεις των
αντικρουόμενων ιδεοληψιών δεν μετατρέπονται σε συμπαγή, διακριτό λόγο. Απλά
ομογενοποιούνται επίπλαστα και ανερμάτιστα κάτω από τη συγκολλητική δύναμη
των σειρήνων της εξουσίας και του ανέξοδου λαϊκισμού.
Η ελληνική
κοινωνία δεν θέλγεται από ακροβατισμούς και ακρότητες γι’ αυτό και
αδιαφορεί επιδεικτικά για τις ρητορικές «επαναστάσεις». Αφήνει το ΣΥΡΙΖΑ να
αναζητεί την ισορροπία στην εσωτερική του πλατεία Ταχρίρ! Παρακολουθεί
με απάθεια τη μάχη ανάμεσα σε «φονταμενταλιστές» της λελινιστικής ή μαοϊκής
θεωρίας, εξουσιολάγνους, καθεστωτικούς Πασόκους που ανακάλυψαν την επανάσταση
αφού απομύζησαν για χρόνια το πελατειακό σύστημα και μια μειοψηφία πιο αστικής
και ορθολογικής προσέγγισης.
Όπως κατέδειξε κι
η ιστορία της «Αραβικής Άνοιξης» οι δογματισμοί και η εξουσιομανία
αποδεικνύονται πολύ ισχυροί παράγοντες και η πορεία στην υπέρβαση μιας
πολυετούς εσωτερικής διαμάχης είναι μακρόχρονη, επίπονη, με φάσεις και
αντιθέσεις που κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχή ολοκλήρωση τους. Κάτι
αντίστοιχο δηλαδή με ότι συμβαίνει σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ!
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια