Ο Γ. Παπανδρέου είναι πλέον αντιμέτωπος με τον χρόνο, τους στόχους και το ίδιο του το κόμμα, οι βουλευτές του οποίου του ζητούν εξηγήσεις τι πήγε στραβά στο μνημόνιο και χρειάζονται νέα μέτρα.
Και μόνο η περιγραφή του σκηνικού αρκεί για να αντιληφθεί κανείς πως ο πρωθυπουργός δεν δύναται να κερδίσει με συμβατικά όπλα. Η Βουλή μπορεί να περικυκλωθεί από χιλιάδες ανθρώπους την ημέρα ψήφισης, οι βουλευτές μέσα να παραιτούνται ή να καταψηφίζουν και κάποιοι υπουργοί του να έχουν ήδη μεταναστεύσει για άλλες πολιτείες.

Για να μη φθάσει εκεί, έχει δύο δρόμους, δύο ισχυρά όπλα: τις εκλογές, που αποκλείει, και τον ανασχηματισμό. Επισήμως, οι συνεργάτες του λένε ότι θα ασχοληθεί με αυτόν μετά τη σύνοδο κορυφής και αφού έχει προηγηθεί η έγκριση του μεσοπρόθεσμου. Αυτή είναι η συμβατική οδός. Δεν κάνει κανείς ανασχηματισμό πριν από μία κρίσιμη ψηφοφορία. Με τη δυναμική που έχουν πάρει τα πράγματα, όμως, είναι πολύ πιθανό ο κανόνας να ισχύει στην περίπτωσή μας από την ανάποδη.

Και τα πράγματα να πρέπει να πάνε πακέτο. Για να πείσει η κυβέρνηση πως κάνει ένα νέο ξεκίνημα με καλύτερες προϋποθέσεις. Με ανθρώπους που έχουν την αξιοπιστία και την έξωθεν καλή μαρτυρία πως θα φέρουν σε πέρας τη δουλειά που θα αναλάβουν. Δεδομένου ότι η κυβέρνηση απορρίπτει εκλογές και δημοψήφισμα, αυτός είναι ένας έμμεσος τρόπος να νομιμοποιηθούν τα νέα μέτρα.

Με μία κυβέρνηση που θα δίνει την αίσθηση της οικουμενικότητας, με πρόσωπα εκτός ΠΑΣΟΚ, με γενναία ανοίγματα στην αγορά και την κοινωνία και αυστηρό καταλογισμό ευθυνών σε όσους δεν μπόρεσαν να περάσουν τον πήχη. Για να μην ακούσει ο Γ. Παπανδρέου το περίφημο "pourquoi" (σ.σ. γιατί;) με το οποίο η γαλλική νεολαία πετούσε τα όπλα το '40, θα πρέπει τώρα να περιγράψει το πώς, το πότε και το ποιοι.