You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΜΝΗΜΟΝΙΟ , ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ , ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ , ΠΑΣΟΚ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ - «Αναβαθμισμένο» ή «αντιμνημονιακό» ΠΑΣΟΚ;

Η μάχη των επιγόνων του Γ.Παπανδρέου εξελίσσεται μέσα στο πλαίσιο του ιδεολογικού σοκ της μνημονιακής πολιτικής που διέρρηξε τις κοινωνικές αναφορές του κινήματος. Όπως περιγράψαμε στο «Η αρχή του τέλους για το ΠΑΣΟΚ» η μέχρι σήμερα μορφή του έχει πάψει να υφίσταται αφού η λαϊκή του βάση δεν μπόρεσε να ταυτιστεί με μια συνολική πολιτική φιλοσοφία την οποία επί δεκαετίες αντιμάχονταν (μεταρρυθμίσεις, περιορισμός του κράτους), ούτε φυσικά να αποδεχτεί την επιχειρηματολογία που προσπαθούσε να αποποιηθεί των ευθυνών μεταθέτοντας το βάρος των επιλογών στις γενικότερες συνθήκες και την πίεση των δανειστών. Το δίλημμα «αναβάθμιση» ή «αντιμνημονιακή» ρητορική είναι σε αδρές γραμμές ένα ζητούμενο που επιφέρει το δομικό διχασμό της ιστορικής παράταξης.

Η «αναβάθμιση» που ευαγγελίζεται η Διαμαντοπούλου και η γνωστή εσωκομματική τρόικα εμπεριέχει μια εγγενή ασάφεια. Σε ποιο βαθμό υπερασπίζεται τη μνημονιακή πορεία; Είναι δεδομένο ότι πρόκειται για στελέχη που δεν διατύπωσαν επιφυλάξεις για την επτάμηνη πορεία που οδήγησε τη χώρα στο ΔΝΤ και έκαναν συνεχείς δημόσιες παρεμβάσεις είτε για να πείσουν ότι το μεγαλύτερο μέρος των μεταρρυθμιστικών επιλογών της κυβέρνησης είναι μέρος του προγράμματος της, είτε για να νουθετήσουν συναδέλφους τους υπουργούς ώστε να εντατικοποιήσουν τους ρυθμούς παραγωγής έργου.

Από την άλλη κάποιοι, όπως ο Χρυσοχοϊδης, εμφανίζονται ως όψιμοι επικριτές ευελπιστώντας σε πρόσκαιρες εσωκομματικές συμμαχίες με δυσαρεστημένα κομματικά στρώματα. Μόνο που είναι άτοπο να πιστεύουν ότι μπορεί να εκφράσουν ένα εύρος ατόμων που κυμαίνεται από την δομημένη κριτική ως τον κρατικοδίαιτο λαϊκισμό. Πολύ δε περισσότερο όταν έχουν αποτελέσει θεμελιώδες στοιχείο της αναποτελεσματικότητας της κυβερνητικής πολιτικής σε καίριους τομείς όπως η ανάπτυξη.

Η πολύμηνη αναμονή για έναν αναπτυξιακό νόμο που χαρακτηρίζεται από την αγορά χειρότερος του προηγούμενου, το πάγωμα των χορηγήσεων του ΤΕΜΠΜΕ ως την μετονομασία του, η μείωση των κρατικών δαπανών σε κρίσιμους τομείς υποδομών και περιφερειακής ανάπτυξης για δημοσιονομικούς λόγους, η έλλειψη προγραμματισμού και η μη απλοποίηση διαδικασιών για την απορρόφηση του ΕΣΠΑ είναι μόνο μερικές από τις «επιτυχίες» σε αυτόν τον τομέα.

Οι σημερινές ηγετικές φυσιογνωμίες στο χώρο του ΠΑΣΟΚ είναι εγκλωβισμένες ανάμεσα στην υπεράσπιση της μνημονιακής αντίληψης και το λαϊκισμό του παρελθόντος. Ο συγκεκριμένος ιδεολογικός χώρος μπορεί να επιβιώσει μόνο μέσα από την αναβάπτιση του σε ιδέες και πρόσωπα από μια άλλη γενιά πολιτικών και ευρύτερων προσωπικοτήτων που δεν έχουν ταυτιστεί με καμιά από τις δυο λογικές.

Επειδή όμως η «επαγγελματική» πολιτική επετηρίδα είναι πολύ ισχυρή και οι προοπτικές μιας τέτοιας υπέρβασης είναι μηδαμινές, το πιθανότερο είναι ή το ΠΑΣΟΚ να οδηγηθεί στη διάσπαση των δυο αντικρουόμενων πόλων ή να προχωρήσει μέσα από ακροβατικούς συμβιβασμούς με το παρελθόν και το παρόν του σε μια θνησιγενή πορεία που πολύ δύσκολα θα το επαναφέρει άμεσα σε τροχιά ισχυρής κοινωνικής δυναμικής.

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΜΝΗΜΟΝΙΟ , ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ , ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ , ΠΑΣΟΚ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ