H Ελλάδα έχει μια ευκαιρία για διαπραγμάτευση. Το ζήτημα της οικονομικής ανάπτυξης μπήκε με ορμή όχι μόνο στην ευρωπαϊκή σκηνή, αλλά και στην παγκόσμια. Η επέλαση της κρίσης χρέους και η ύφεση στην οποία οδηγούνται οι χώρες με τις περιοριστικές οικονομικές πολιτικές απειλούν να τινάξουν στον αέρα το ευρώ και το παγκόσμιο σύστημα. Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, εν όψει και των εκλογών στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο, υποστηρίζει τον Γάλλο ομόλογό του Φρανσουά Ολάντ, που ζητεί αναπτυξιακές πολιτικές για την ευρωζώνη - εν όψει μάλιστα και των κοινοβουλευτικών εκλογών που αντιμετωπίζει κι αυτός στις 10 και 17 Ιουνίου.

Η ευρωπαϊκή πολιτική της κυρίας Άνγκελα Μέρκελ τίθεται υπό δοκιμασία. Η αλήθεια είναι ότι όλοι μιλάνε για ανάπτυξη, αλλά εννοούν κάτι διαφορετικό. Άλλοι έχουν στο μυαλό τους απασχόληση-λάστιχο, χαμηλές αμοιβές και κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος και άλλοι εννοούν επενδύσεις για να δημιουργηθούν δουλειές, να τονωθεί η κατανάλωση και να πάρει μπροστά η οικονομία. Άλλοι εννοούν και τα δύο.

Το πού ακριβώς θα οδηγηθούν τα πράγματα δεν είναι ακόμα σαφές. Είναι βέβαιο, όμως, ότι το «παζάρι» άνοιξε και θα διαμορφωθεί μια νέα ισορροπία. Η χώρα μας έχει μια ευκαιρία να διαπραγματευτεί, με την Ευρώπη να βρίσκεται στην πιο «δεκτική» θέση σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη στιγμή τα δύο τελευταία χρόνια. Για να το επιτύχει αυτό, όμως, η Ελλάδα θα πρέπει να παρουσιάσει ένα συνεκτικό, ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό σχέδιο, το οποίο θα πείσει τους εταίρους μας ότι είναι εφικτό. Ενα σχέδιο το οποίο δεν θα προϋποθέτει πλήρη ανατροπή των πολιτικών σε 17 χώρες. Η Ευρώπη δείχνει να είναι έτοιμη για μια στροφή, όχι για ανατροπή.

Δυστυχώς, όμως, η συγκυρία συμπίπτει με τη στιγμή που τα συστήματα της χώρας μας βρίσκονται στη χειρότερη στιγμή τους. Το πολιτικό σύστημα του χθες διαλύεται ταχύτατα, τη στιγμή που τα συστήματα του αύριο ψάχνουν τον εαυτό τους και την περπατησιά τους για να καλύψουν το κενό, υπό πρωτοφανή πίεση και με ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή τους. Ανώριμα και απροετοίμαστα βρέθηκαν, όμως, όλα τα συστήματα: επιχειρηματικά, συνδικαλιστικά, μιντιακά, επιστημονικά, της διανόησης. Το καινούριο κυοφορείται, αλλά δεν έχει ακόμη φανεί.

Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών, το βέβαιο είναι ότι θα χρειαστούν (και πάλι) συνεννοήσεις, συναινέσεις και συμβιβασμοί. Για την εκπόνηση του νέου προγράμματος και την προώθησή του στην Ευρώπη, αλλά και για την εφαρμογή του στο εσωτερικό της χώρας. Οι αλλαγές δεν είναι μόνο θέμα σχεδιασμού και ιδεών, αλλά ζήτημα εφαρμογής και προώθησης στην κοινωνία. Καμία πολιτική δύναμη δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της.

Όλοι, λοιπόν, και κυρίως οι νέοι πρωταγωνιστές, τους οποίους η Ιστορία έφερε στο προσκήνιο, θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Γιατί το «παράθυρο ευκαιρίας» για διαπραγμάτευση δεν θα μείνει ανοιχτό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπορεί μάλιστα να κλείσει με θόρυβο στο πρόσωπό μας.

ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=198606