Του Δημήτρη Μαρκόπουλου

Το ΠΑΣΟΚ με την ανάδειξή του στην εξουσία το 1981, έδειξε πως θα πήγαινε τη χώρα στον σοσιαλισμό. Πως θα ξεχνάγαμε την ιδιωτική πρωτοβουλία και η χώρα θα μετασχηματιζόταν. Χειρότερος όμως από τον υπαρκτό σοσιαλισμό, είναι ο γιαλατζί καπιταλισμός. Τί δηλαδή στην ουσία έκανε το ΠΑΣΟΚ επί τριάντα χρόνια; Αφού απαξίωσε μια σειρά από παραδοσιακές βιομηχανίες της χώρας, προχωρώντας σε κρατικοποιήσεις (βλέπε Πειραϊκή Πατραϊκή) δημιούργησε τα νέα, ερμαφρόδιτα επιχειρηματικά τζάκια. Ο ΠΑΣΟΚος της διπλανής πόρτας, ο πάλαι ποτέ ριζοσπάστης φοιτητής του Πολυτεχνείου, ο γιος του πολιτικού πρόσφυγα στο Παραπέτασμα, αναγορεύτηκε σε businessman και πήρε μέρος στο μεγάλο φαγοπότι.

Το μεσαίο στέλεχος από τη Νέα Iωνία, την Κοκκινιά ή τα Πατήσια, άφησε τη σημαία κι έπιασε το κομπιουτεράκι. Κάπως έτσι, σε αυτήν την μπακάλικη λογική, δημιουργήθηκαν οι επιχειρηματίες της "αλλαγής". Οι δήθεν προοδευτικοί επιχειρηματίες, που ξέσκισαν τις σάρκες του κράτους και που σήμερα στη διάρκεια της κρίσης κλαίνε τη μοίρα τους και ...σοσιαλιστικά ξεσκίζουν τα δικαιώματα και τις σάρκες των εργαζόμενων τους. Οι πρώην Αριστεροί εξάλλου δεν είναι που γίνονται οι χειρότεροι δυνάστες των συντρόφων τους όπως λέει και το γνωστό τσιτάτο;

Θα πει βέβαια κάποιος πως "ορθώς το ΠΑΣΟΚ έφερε στην αγορά νέες δυνάμεις καθώς ο καπιταλισμός δεν θα πρέπει να γίνεται με "κληρονομικό δικαίωμα". Το πρόβλημα είναι όμως πως από αυτή τη γενιά των επί της ουσίας κρατιστών στο θρήσκευμα επιχειρηματιών είναι που σήμερα υποφέρει η χώρα. Οι άνθρωποι που το ΠΑΣΟΚ ανέδειξε δεν είχαν καμία σχέση με την ιδιωτική πρωτοβουλία. Είναι οι πρασινοφρουροί που από το LADA ή το αστικό λεωφορείο, όρμηξαν στη Mercedes, που τροφοδότησαν τις δράσεις τους από την ιερή κρατική αγελάδα, που βάσισαν την ανάπτυξή τους στο άρμεγμα των φόρων που όλοι πληρώναμε, δίχως ανταποδοτικότητα.

Είναι τα πρόσωπα εκείνα που δημιούργησαν ένα νεοπλουτίστικο life style των πούρων και των σκαφών, της Μυκόνου και της Αράχωβας, της παρακμής και του μηδενισμού κάθε αξίας. Που οραματίζονταν να γίνουν οι νέοι Ωνάσηδες και Νιάρχοι κι ας μην γνώριζαν ούτε μια λέξη αγγλικά. Που ήθελαν να κυριαρχήσουν λησμονώντας πως ο πραγματικός ευρωπαϊκός και παγκόσμιος καπιταλισμός δεν πατά μόνο στο χρήμα αλλά και στην κουλτούρα και την παραγωγή ιδεών, τάσεων και νέων ρευμάτων.

Ποιο άραγε λοιπόν από όλα αυτά τα αγράμματα ΠΑΣΟΚάρια (κατόπιν ακολούθησε επάξια και η συστημική ΝΔ αλλά και το ΚΚΕ) χρηματοδότησε ποτέ μια θεραπευτική μονάδα; Μια στέγη γραμμάτων; Ένα χώρο τέχνης; Μονάχα τα παλιά τζάκια όπως οι Νιάρχοι (σ.σ. ανακοίνωσαν σήμερα την έναρξη κατασκευής του ιδρύματος τους), οι Ωνάσηδες, οι Εφραίμογλου και άλλοι κέρδισαν μεν, έδωσαν όμως πίσω και κοινωνικό μέρισμα μέσω των ιδρυμάτων και των φορέων που ίδρυσαν.

Αυτά για την ιστορία του βαλκανικού, μίζερου νεοελληνικού καπιταλισμού.

ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=166328