Η
κινηματικού τύπου εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στην αρχηγία της ΝΔ, μέσα από κοινωνικές διεργασίες που ξεπερνούσαν τα κομματικά στεγανά και τους γνωστούς μηχανισμούς, δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες για
το συνολικότερο άνοιγμα της παράταξης στον κοινωνικό ιστό που την στηρίζει, αλλά και την εντονότερη ενεργοποίηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων που έβλεπαν σε αυτές τις εξελίξεις την υπέρβαση της κατεστημένης λογικής των ερμητικά
κλειστών και ελεγχόμενων κομματικών κύκλων. Η κριτική και η γκρίνια, για την ταχύτητα με την οποία προχώρησε αυτή η αναγεννητική προσπάθεια, δεν έλειψαν. Άλλωστε είναι σύνηθες φαινόμενο να «απαιτούμε» ακόμα και με ελλιπή γνώση των δεδομένων ή με αντιπαραβολή παραδειγμάτων από εντελώς άσχετους χώρους, την
αντανακλαστική αντίδραση ακόμα και των πιο δυσλειτουργικών οργανισμών (όπως είναι τα κόμματα).