Η αισιοδοξία πρέπει να πηγάζει, ειδικά στην πολιτική και την οικονομία, από αντικειμενικά στοιχεία που αποδεικνύουν τη σοβαρότητα των όποιων επιχειρημάτων και τις αυξημένες πιθανότητες θετικών εξελίξεων. Στις πρόσφατες αναρτήσεις «Οι πανηγυρισμοί του "πρωταθλητή" χειμώνα ΙΙ» και «Πως τα 6 δις όφελος, γίνονται 7 δις απώλειες...», είχαμε καταγράψει ότι όπως και πέρσι τέτοιο καιρό, λίγο πριν οδηγηθούμε στο μνημόνιο που έως τότε ξορκιζόταν ως η χείριστη λύση, η αισιοδοξία ξεχείλιζε από τα κυβερνητικά χείλη, έτσι και φέτος κι αφού «άπλωσαν» εσκεμμένα ένα πέπλο περιορισμένων προσδοκιών, δηλώνουν πλήρως ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα της τελευταίας Συνόδου. Που οδηγούμαστε όμως τόσο εσωτερικά όσο και γενικότερα ως Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, μετά μάλιστα και τις πρόσφατες εξελίξεις στην Πορτογαλία που την φέρνουν εγγύτερα στην πόρτα της Τρόικας.
Τι να αναφέρεις για μια τέτοια επέτειο που δεν έχει χιλιοειπωθεί; Ποια σκέψη να προτάξεις που δεν έχει αποτελέσει αντικείμενο ενδελεχούς ανάλυσης; Δεδομένο είναι ότι σχεδόν αντανακλαστικά η ψυχή σου πλημμυρίζει με αισθήματα περηφάνιας, αδούλωτου πνεύματος, τιμής και δόξας, έννοιες διαχρονικές με τις οποίες όμως δυσκολεύονται να ταυτιστούν οι άνθρωποι της εποχής μας! Η «θεοποίηση» της εικόνας και του εύκολου, άκοπου κέρδους, η ανοχή στην ανομία, την αναξιοκρατία και το νεποτισμό, σκιάζουν στη συνείδηση των πολιτών την αξία των βασικών αρχών. Αυτών που, ιεραρχικά, αποτελούν τη βάση για κάθε αξιότιμη πράξη, το αναγκαίο υπόβαθρο για την εξυπηρέτηση κάθε υψηλής έννοιας.
Ο αυτοπροσδιορισμός, όπως και σε άλλα πεδία (κοινωνικά, οικονομικά, εθνικά), έτσι και στην πολιτική, όσο κι αν είναι θεμιτός, δεν αποτελεί την πιο αξιόπιστη ένδειξη των ουσιαστικών χαρακτηριστικών του λέγοντος («στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις» όπως εύστοχα είχε επισημάνει κάποτε, ο Τσαρούχης) . Η ταύτιση και η συνέπεια στις αρχές και τις αξίες που διέπουν τον όποιο «προσδιορισμό», αποδεικνύουν έμπρακτα το δίκαιο της χρήσης του από συγκεκριμένα άτομα. Έτσι και η αυτοαναγόρευση κάποιων σε γνήσιους εκφραστές της σύγχρονης, Ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς αντίληψης, θέτοντας μάλιστα εν αμφιβόλω την πίστη της σημερινής ΝΔ σε αυτές τις αρχές, οφείλει να αξιολογηθεί μέσα από τη βάσανο, αυτής της εξέτασης. Τι συνιστά λοιπόν, σε αδρές γραμμές, μια Σύγχρονη Ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά;
Παρά το γεγονός ότι η ταυτότητα του ατόμου που διακίνησε το περιβόητο email περί επικείμενης χρεοκοπίας (μια ακόμα απόπειρα διασποράς πανικού, παρόμοια με αυτή της επαναφοράς στη δραχμή και της ανάλογης λειτουργίας του Νομισματοκοπείου!), η λασπολογία από πλευράς του Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ κ. Καρχιμάκη, περί συμμετοχής της ΝΔ στο όλο ζήτημα, δεν ανασκευάστηκε επισήμως. Πέρα όμως από το τυπικό της υπόθεσης, η ουσία έγκειται στους λόγους που μετατρέπουν, τόσο εύκολα, την οποιαδήποτε φήμη σε πιστευτή είδηση. Προφανώς και δεν είναι η επιθυμία των πολιτών για την ολοκληρωτική καταστροφή της Ελληνικής οικονομίας. Μήπως η κυβέρνηση θα πρέπει να αναζητήσει το «δαίμονα» εγγύτερα από ότι φαντάζεται!!