Αρχικά όταν ετίθετο αυτό το ερώτημα στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συναντούσες τη συνήθη εγωιστική και στρουθοκαμηλική βεβαιότητα των κομματικών στελεχών ότι όλα θα εξελιχθούν θετικά και δεν θα υπάρξουν μονομερείς κινήσεις. Στην πορεία ακούγονταν κάποιες διάσπαρτες φωνές που έκαναν λόγο για διάφορες παραλλαγές μιας στάσης πληρωμών και των μεθόδων που θα χρησιμοποιηθούν για να καλυφθούν τα χρηματοδοτικά κενά. Από τη στήριξη της Ρωσίας και της Κίνας (που κατέπεσαν από τις διεθνείς εξελίξεις και το ασταθές οικονομικό περιβάλλον) έως τον αναγκαστικό εσωτερικό δανεισμό (υπήρξε πρόταση του Γλέζου πριν αρκετό διάστημα).

Τελικά δεν χρειάστηκαν παρά λίγες μέρες προεκλογικής περιόδου και μια κάπως αυξημένη δημοσιογραφική πίεση για διευκρινίσεις ώστε το μυστήριο του εναλλακτικού πλάνου να πάρει σάρκα και οστά. Με απόφαση του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ αν υπάρξει αρνητική κατάληξη στις συζητήσεις με την τρόικα και την Ε.Ε. (το πιθανότερο με βάση τη δεδηλωμένη στάση όλων των διεθνών παραγόντων και το περιορισμένο του χρόνου έως τα τέλη Φεβρουαρίου) θα υπάρξει άρνηση πληρωμής τόκων και χρεολυσίων. Κοινώς πτώχευση!

Βιάστηκαν βέβαια να καλύψουν το πρώτο «λάθος» με ένα μεγαλύτερο αφήνοντας υπονοούμενα για αναγκαστικό εσωτερικό δανεισμό από τις καταθέσεις για να καταλήξουν τελικά να χρησιμοποιήσουν τους όρους πάγωμα πληρωμών και έκδοση λαϊκών εντόκων γραμματίων! Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά στην πράξη, τώρα που μπρος στο φάσμα της εξουσίας αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι των μονομερών κινήσεων του ΣΥΡΙΖΑ;

Είναι παιχνίδι με τη νοημοσύνη μας η αναφορά σε υποχώρηση των Ευρωπαίων στις υπερβολικές ή παράλογες απαιτήσεις τους, όταν η χώρα μας έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί συστημικό κίνδυνο για τις αγορές. Ακριβώς για αυτό το λόγο τα επιτόκια όλων των υπόλοιπων Ευρωπαϊκών χωρών συνεχίζουν να υποχωρούν όσο τα δικά μας σκαρφαλώνουν. Χρησιμοποίησαν ως υποτιθέμενο εκβιαστικό επιχείρημα ακόμα και το γεγονός ότι το χρέος είναι πλέον κυρίως διακρατικό παραβλέποντας πως μια αθέτηση των συμφωνιών από πλευράς μας οδηγεί στη δυνατότητα κατάσχεσης ελληνικών περιουσιακών στοιχείων (από ακίνητα έως εξαγώγιμα προϊόντα).

Κάπου εδώ βέβαια έρχονται να μας κεραυνοβολήσουν τα τεράστια αναπάντητα, πρακτικά ζητήματα. Οι ίδιες αγορές στις οποίες θα έχεις γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη αρνούμενος την πληρωμή των υποχρεώσεων σου και οι οποίες ήδη έχουν εκτινάξει το τριετές επιτόκιο στο 11%^  θα σε ξαναδανείσουν... για επενδύσεις, όπως είπε ο Δραγασάκης; Μάλλον με επιτόκιο επιπέδου υποσαχάριας Αφρικανικής χώρας κι ακόμα παραπάνω!

Οι ίδιοι αγοραστές εντόκων γραμματίων (συνήθως οι ελληνικές τράπεζες) που σε ομαλότερες συνθήκες σε δάνειζαν με 1,5-2%, τι επιτόκιο θα χρεώσουν για να αναλάβουν τον αυξημένο κίνδυνο των συνθηκών χρεοκοπίας; Σίγουρα πολλαπλάσιο του σημερινού. Από που προκύπτει ότι η ΕΚΤ θα συνεχίσει να παρέχει ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα (εγγυόμενο και τις καταθέσεις) και την πραγματική οικονομία αν δεν υπάρξει επιτυχής ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης;

Κι αν δεν υπονοούν αναγκαστικό εσωτερικό δανεισμό (αποκλειστικά λογιστικό, γιατί τα αντίστοιχα ποσά σε ρευστό δεν υπάρχουν στις τράπεζες παρά μόνο με την κάλυψη της ΕΚΤ) με πόσο αυξημένο επιτόκιο θα δελεάσουν τους Έλληνες μικροκαταθέτες για να τους εμπιστευτούν τις οικονομίες μιας ζωής; Θα υπάρχει ρήτρα εξασφάλισης του κεφαλαίου; Προφανώς όχι! Τυπικά όχι αναγκαστική, αλλά επί της ουσίας απολύτως ληστρική!

Άρα αυτό που περιγράφεται, όσο κι αν επικοινωνιακά προσπαθούν να το αποσιωπήσουν ή να το υποβαθμίσουν, είναι μια χαώδης κατάσταση, όπου ακόμα και οι κρυφές εναλλακτικές λύσεις μόνο αδιέξοδα δημιουργούν. Από την ναρκισσιστική θεώρηση της αριστερής επανάστασης σε ολόκληρη την Ε.Ε., που αυτή τη στιγμή διοικείται και θα συνεχίσει να διοικείται από πολύ συγκεκριμένες δυνάμεις και γέρνει προς τον δεξιό αυτονομιστικό ευρωσκεπτικισμό (σε μια τέτοια ετερόκλητη φαιοκόκκινη σύμπλευση αναζητεί συμμάχους ο ΣΥΡΙΖΑ;), έως την πλήρη διπλωματική απομόνωση και την ολοκληρωτική εξαθλίωση της χώρας είναι μόλις μια ανάσα δρόμος!

Υ.Γ. 1. Εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ έφτασαν στο σημείο να μιλούν ευθαρσώς για παράταση του μνημονίου τουλάχιστον για ένα εξάμηνο (αυτό που θα σκίσουν το βράδυ των εκλογών!) και να προσποιούνται ότι θα καλύψουν χρηματοδοτικές ανάγκες με τα αδιάθετα κεφάλαια του ΤΧΣ, αυτά που έχουν ήδη περάσει στην πιστοληπτική γραμμή!

Υ.Γ. 2 Η FAZ γράφει ότι ένα Grexit κοστίζει 76 δις ενώ ένα κούρεμα 40 δις ευρώ. Πέρα από το ότι η επιμήκυνση και η μείωση των επιτοκίων φέρνει πάνω από 50 δις απομείωση χρέους σε παρούσα αξία και απελευθερώνει με τον περιορισμό των ετήσιων τόκων παραπάνω ποσά για ανάπτυξη, παραβλέπεται ότι ένα ελληνικό κούρεμα θα εγείρει ανάλογες απαιτήσεις πχ από την Ιταλία με χρέος 2,2 ΤΡΙΣ που για να μειωθεί από 135% σήμερα έστω στο 100% θα απαιτηθούν κοντά στα 800 δις!

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος –Ψυχολόγος