.png "English"){kind=small}
Του Κώστα ΣτούπαΟ κ. Ραϊχενμπαχ δήλωσε χθες πως η φοροδιαφυγή στη Ελλάδα φτάνει τα 60 δισ. ευρώ και πως ο ίδιος με την ομάδα του θα μπορούσε να συνεισφέρει στην είσπραξη περί των 6-8 δισ. ευρώ. Τα περί 60 δισ. θυμίζουν το «λεφτά υπάρχουν» του δικού μας...
Αν όμως υποθέσουμε πως ο Γερμανός βοηθήσει να εισπράξουμε και τα 60 δισ. ευρώ, τι θα καταφέρουμε να πετύχουμε;
Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή...
Μέσα σε συνθήκες αβεβαιότητας και διεθνούς χρηματοοικονομικής αναταραχής, κατατέθηκε χθες στη Βουλή ο κρατικός προϋπολογισμός του 2012. Πρόκειται για ένα αρκετά φιλόδοξο προϋπολογισμό, καθώς προβλέπει τη μείωση του ελλείμματος κατά 2 και πλέον μονάδες σε σύγκριση με το επίπεδο στο οποίο αναμένεται ότι θα κλείσει φέτος.
Όταν ο Γερμανός υπ. Οικονομίας κ.Ρέσλερ έκανε εδώ και μήνες για πρώτη φορά επίσημη αναφορά στην προοπτική ύπαρξης διπλής ζώνης ευρώ με περιορισμένο σκληρό πυρήνα και μια πιο χαλαρή περιφέρεια, αντιμετωπίστηκε από σκωπτικά έως με θυμηδία από πολιτικούς και σχολιαστές. Σήμερα και υπό το βάρος των συνεχών απρόβλεπτων εξελίξεων στην Ευρωζώνη τα σενάρια για μια τέτοια προοπτική αυξάνουν προερχόμενα ακόμα κι από τα χείλη κορυφαίων ηγετών όπως του Σαρκοζί. Μοιάζει πλέον νομοτελειακό. Ή το ευρώ θα αποκτήσει τις διοικητικές και οικονομικές δομές που θα το καταστήσουν ένα ισχυρό νόμισμα με προοπτική ή οδηγούμαστε σε εναλλακτικές μορφές διασύνδεσης των χωρών – μελών αν όχι στην πλήρη καταστροφή του φιλόδοξου εγχειρήματος. Θα λυγίσουν τα γεγονότα την άτεγκτη Γερμανική προσήλωση σε μια αντιπληθωριστική πολιτική (ήδη η ΕΚΤ έδειξε προς την αντίθετη κατεύθυνση μειώνοντας τα επιτόκια της); Θα υπάρξουν άραγε πολιτικές εξελίξεις που θα αλλάξουν ισορροπίες και προτεραιότητες;
Η κρίση χρέους έχει αγγίξει πλέον την καρδιά της ευρωζώνης. Η συζήτηση περί ενός «γκρίζου μέλλοντος», δεν επικεντρώνεται στην Ελλάδα, αλλά αφορά πρωτίστως και κυρίως την Ιταλία, την Ισπανία, ακόμη και τη Γαλλία, έστω κι αν το Παρίσι διατηρεί την αξιολόγηση ΑΑΑ.
Οι φωνές ανησυχίας πληθαίνουν. Αγγίζουν τα όρια της προφητείας μιας οριστικής κατάρρευσης. Που εφόσον προκύψει, πιθανότατα δεν θα αφήσει κανέναν ανεπηρέαστο. Όχι μόνο την Ελλάδα, και τις υπόλοιπες «προβληματικές» οικονομίες, αλλά συνολικά το ευρώ. Αν συνεχίσει να υπάρχει, τουλάχιστον με τη μορφή που το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.
ΛΥΠΑΜΑΙ, επειδή αυτά που γράφω σήμερα δεν θα αρέσουν σε ορισμένους και ίσως κάποιοι θα πουν ότι είναι «εκτός κλίματος». Αλλά επειδή, πιθανότατα, είμαι ο μόνος επιζών μιας παλιάς, εφιαλτικής εποχής, γνωρίζω τι γράφω. Μερικές μόνο ώρες πριν από την περιβόητη πλέον Πορεία του Πολυτεχνείου, αλλά και είκοσι ημέρες πριν από την επέτειο εκείνου του «Μαύρου Δεκέμβρη» του 2008 -δύο ημέρες που απλώς καταστρέφουν με πρόγραμμα την Αθήνα- πρέπει να λεχθούν εδώ δύο πράγματα: ναι μεν η αποφυγή της χρεoκοπίας είναι και έργο των ξένων, όμως ο τερματισμός αυτής της εσωτερικής τρομοκρατίας και αναρχίας, που διαλύουν εκ των έσω την Ελληνική Πολιτεία, είναι αποκλειστικά δική μας υπόθεση.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ - Ράθυμη, γραφειοκρατική ή διεφθαρμένη η διαδικασία φορολογικού ελέγχου και πολύχρονης τελικής απονομής δικαιοσύνης; Η αλήθεια είναι πολύ απλή. Η "μικρή" φοροδιαφυγή δεν μπορεί να απαλειφθεί πλήρως και λόγω του μεγάλου κατακερματισμού της αγοράς, ενώ η "μεγάλη" προσκρούει συνήθως στις εγγενείς αδυναμίες του συστήματος και τη διαπλοκή πολιτικής - οικονομίας. Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ...
Υπάρχει «κίνδυνος εξέλιξης της κατάστασης στη Συρία σε εμφύλιο πόλεμο» δήλωσε σήμερα ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου.
Το σκοπιανό πάει κι έρχεται, από το προσκήνιο στο παρασκήνιο και τούμπαλιν, αλλά παραμένει εκεί. Για ορισμένους, ένα πρόβλημα που τείνει να γίνει μόνιμο και να αναλώνει ες αεί ένα μέρος του διπλωματικού κεφαλαίου της Ελλάδας. Ένα πρόβλημα που θα μπορούσε να έχει ήδη ξεπεραστεί, αν βρισκόταν μία ελληνική κυβέρνηση αποφασισμένη να αναλάβει το πολιτικό κόστος και να κοιτάξει πιο μακριά. Για άλλους, όμως, ένα πρόβλημα που δεν έχουμε ακόμη αντιληφθεί μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Γιατί, αν ο εθνικιστής Γκρούεφσκι σήμερα χτίζει αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και μετονομάζει πλατείες, ποιός ξέρει τί ιδέες μπορεί να του μπουν μεθαύριο, εφόσον αποκτήσει το δικαίωμα να δηλώνει «πρωθυπουργός της Μακεδονίας»;
H ΑΠΟΦΑΣΗ του Αντώνη Σαμαρά να υποστηρίξει τη μεταβατική κυβέρνηση δεν ήταν εύκολη. Από τη μια, είχε να αντιμετωπίσει τις πιέσεις στελεχών της Ν.Δ., που τον παρότρυναν να παραμείνει αμέτοχος και να επιμείνει στον καταγγελτικό του λόγο μέχρι τέλους. Από την άλλη, έπρεπε να υπολογίσει τον εθνικό κίνδυνο, που διαγραφόταν, αυτό ακριβώς το «μέχρι τέλους» να μεταφρασθεί στο «τέλος» της ίδιας της Ελλάδας ως μέλους της ευρωπαϊκής οικογένειας!
Υπενθυμίζεται ότι η ΠΓΔΜ κατέθεσε προσφυγή ενώπιον του ΔΔΧ, στις 13 Νοεμβρίου 2008, κατά της Ελλάδας, επικαλούμενη παραβίαση του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας Ελλάδας-ΠΓΔΜ (1995), λόγω των ελληνικών αντιρρήσεων στην πρόσκληση για προσχώρηση της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, στη Σύνοδο Κορυφής του οργανισμού, τον Απρίλιο του 2008, στο Βουκουρέστι.
Πρέπει να ομολογήσω ότι ουδέποτε θα μπορούσα να σε φανταστώ με μούσια και... λοιπές τρίχες ολόγυρα στο φωτεινό σου πρόσωπο, καθώς δεν βλέπω, ούτε φυσιογνωμικά, vα ‘’φέρνεις’’ προς τον Τρότσκι. Δεν ήρθες στη σκέψη μου ζωσμένος παλάσκες και φυσεκλίκια, με ψείρες στα απεριποίητα γένια σου. Στην έρημο που διάβαινες δεν μου θύμισες τον σιβηρικό Ζαχαριάδη.
Όμως, όταν χανόμουν στα όνειρά μου, μέσα στην απέραντη ΣΙΩΠΗ που έκανε τόσο θόρυβο, πέρναγαν φιγούρες άυλες με τη μορφή του Παύλου Μελά, του Ίωνα Δραγούμη. Έτσι, επηρεασμένη από την υπερκόσμια γραφή της Δέλτα, σε σκεπτόμουν, ως ένα νέο αστό με φλογερές πατριωτικές ιδέες, ο οποίος με φρόνηση και σύνεση, θα δώσει τη χαμένη αξιοπρέπεια στον πιο τιμημένο κι ένδοξο λαό, που οι κάθε λογής βάρβαροι θέλησαν να καταρρακώσουν.
Ωστόσο, αποτελεί κοινό μυστικό ότι στην πραγματικότητα, το κείμενο το οποίο θα παρουσιασθεί την Παρασκευή στην Βουλή δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά ένα draft του κανονικού προυπολογισμού που θα καταθέσει στη Βουλή την άνοιξη η νέα κυβέρνηση η οποία θα προκύψει από τις εκλογές του Φεβρουαρίου. Ουσιαστικά, αυτή τη στιγμή, αυτό το οποίο γίνετα είναι μια ακόμα εκπλήρωση ενός βασικού όρου που έχει τεθεί από την πλευρά των Βρυξελλών.
Άρχισαν χθες το απόγευμα και ολοκληρώνονται σήμερα το μεσημέρι οι Προγραμματικές Δηλώσεις της κυβέρνησης του κ. Λ. Παπαδήμου - στηριγμένες, κυρίως, στα συμπεφωνημένα και, άρα, μικρού ορίζοντα.
Στην πράξη, λοιπόν, θα κριθούν από τις αλήθειες που θα περιέχουν, από την αισιοδοξία που θα εκπέμπουν και από την ταχύτητα και αποτελεσματικότητα της εφαρμογής τους – με μια και μόνο εξαίρεση:
Ποιες δεσμεύσεις θα αναλάβει η κυβέρνηση και τι ακριβώς θα πράξει προκειμένου να αναχαιτίσει την ανεργία, η οποία καλπάζει χωρίς έλεγχο.
Όπως μετέδωσε χθες το βράδυ το τηλεοπτικό δίκτυο, η ασφάλεια του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα ερευνά από την Παρασκευή, την υπόθεση παράλληλα με τους μυστηριώδεις πυροβολισμούς που ακούσθηκαν κοντά στο Λευκό Οίκο, παρότι προς το παρόν οι πυροβολισμοί δεν μπορούν να συσχετιστούν με τις σφαίρες που βρέθηκαν.
Ο κ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ από οικονομία και επομένως δεν θα χρειάσθηκε πολύ χρόνο για να διαπιστώσει τα αυτονόητα. Ο προϋπολογισμός του 2011 έχει εκτροχιασθεί σχηματίζοντας ήδη μαύρη τρύπα 4,5 δισ. ευρώ, η υστέρηση των δημοσίων εσόδων θα διευρύνεται όσο διογκώνεται η ύφεση και δεν πρόκειται να υπάρξει καμία απολύτως φιλική διάθεση από την πλευρά της Ευρώπης για όσο διάστημα οι μεταρρυθμίσεις μένουν στη σφαίρα των προθέσεων. Η νέα κυβέρνηση έχει μία βασική αποστολή. Να κρατήσει την Ελλάδα «ζωντανή» στη ζώνη του ευρώ αναμένοντας μία συνολική ευρωπαϊκή λύση, που πλέον θεωρείται επιβεβλημένη μετά την έφοδο των αγορών όχι μόνο στην Ιταλία αλλά και στη Γαλλία, που απειλείται με υποβάθμιση. Αυτό μπορεί να γίνει με την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης και την κατάρτιση του νέου πολυετούς Μνημονίου με συγκεκριμένους στόχους.
Του Υψηλάντη ΤζούρουΗ Ελλάδα του 2020, η Γη του 2012. Επερχόμενες και παρελθούσες συγκρούσεις, καταστροφολογία και δαμονοποίηση, μα πάνω από όλα μια παγκοσμιοποίηση που μοίαζει όχι απλά αναπόφευκτη, αλλά ίσως και σωτήρια, αρκεί να επιτευχθεί με τον ορθό τρόπο. Κι όμως, εδώ που φτάσαμε, το ζητήμα μας είναι, ότι ακόμα ορίζει τις τύχες του πλανήτη, η γενιά της πληθυσμιακής έκρηξης που ακολούθησε το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτή των Baby Boomers. Η γενιά αυτή, ειδικά στην Ελλάδα, προώθησε το πρότυπο της ξέγνοιαστης ζωής των δεκαετιών ογδόντα κι ενενήντα, ενώ απέτυχε να επικοινωνήσει απλές βασικές αλήθειες, με μια εξ αυτών, ότι δε μπορούμε να καταναλώνουμε περισσότερο απ’ότι παράγουμε κι οτι η παραγωγή βασίζεται σε δομημένες κοινωνίες, τα μέλη των οποίων, έχουν συναίσθηση των υποχρεώσεων που ακολουθούν τις απολαύσεις.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα τις τελευταίες 15 ημέρες έζησε την πιο εξευτελιστική περίοδο της πολιτικής της ιστορίας, από τη Μεταπολίτευση και μετά. Μοιραίος πρωταγωνιστής υπήρξε ο Γ. Παπανδρέου.
Η κυβέρνηση υπό τον κ. Λουκά Παπαδήμο, αν και προϊόν συμβιβασμών των φθαρμένων -αν όχι εξευτελισμένων- στα μάτια και τη συνείδηση του κόσμου, φαντάζει σήμερα ως η καλύτερη δυνατή λύση. Τουλάχιστον έχουμε έναν πρωθυπουργό που αποδεδειγμένα εννοεί αυτά που λέει. Οτι θέλει, όπως και εμείς οι κοινοί θνητοί, να παλέψουμε για να μείνουμε στο ευρώ.
Του Γιώργου ΚουβαράΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ για μια μεταβατική κυβέρνηση που θα οδηγήσει τον τόπο σε εκλογές σε συνθήκες ομαλότητας έγινε δεκτή με ανακούφιση από την κοινή γνώμη. Όχι γιατί οι πολίτες ονειρεύονταν να τους κυβερνήσει ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, τον οποίον άλλωστε οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν, αλλά γιατί επιθυμούσαν να αποκτήσει επιτέλους ο τόπος κυβέρνηση και πρωθυπουργό που θα εγγυηθούν, αν μη τι άλλο, την προσπάθεια για την παραμονή της χώρας στο ευρώ το επόμενο κρίσιμο τρίμηνο.
Σύμφωνα με το Spiegel, που επικαλείται πηγές κοντά στο υπουργείο Οικονομικών, εμπειρογνώμονες εξετάζουν διάφορα σενάρια.
Σύμφωνα με τον Ενιαίο Κανονισμό του Εθνικού Οργανισμού Παροχών Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), ο οποίος δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, καταβάλλεται στις ασφαλισμένες, σε περίπωση τοκετού, αντί μαιευτικής περίθαλψης, εφάπαξ χρηματικό βοήθημα ύψους 900 ευρώ, 1.200 ευρώ για δίδυμη κύηση και 1.600 ευρώ για τρίδυμη κύηση.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ - Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα! Ακολουθώντας την Ελληνική διαδρομή, η Ιταλία βυθίζεται στον κυκεώνα των περικοπών και πιθανότατα της ύφεσης. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει μεγάλα διλήμματα για το μέλλον της και προς το παρόν οι αποφάσεις της μόνο σε δημιουργικό διέξοδο δεν την οδηγούν. Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ...
