Οι γενικόλογες προεκλογικές υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ, για ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα, ακούστηκαν ευχάριστα στα αυτιά μεγάλης μερίδας συμπατριωτών μας, που υπέθεσαν ότι αυτό θα οδηγούσε σε ουσιαστικές ελαφρύνσεις των μικρομεσαίων εισοδημάτων με ευεργετική επίδραση και στην αναθέρμανση της αγοράς. Επειδή όμως η συνολική εικόνα δίνει τις πραγματικές διαστάσεις όλων των συνιστωσών μιας κατάστασης, οι μέχρι στιγμής ανακοινώσεις, ενίοτε μόνο προθέσεων, σχετικά με τη φορολογικά μέτρα, οφείλουν αν αναλυθούν στο πλαίσιο της συνολικότερης οικονομικής πολιτικής.

Αναφερθήκαμε χθες επιγραμματικά στα δυο βασικά μοντέλα μεταναστευτικής πολιτικής που ακολουθούνται στην Ευρώπη το Γαλλικό και το Γερμανικό. Ας δούμε λοιπόν πιο διεξοδικά τη λογική τους και τις διαδικασίες που προκρίνουν για τη χορήγηση υπηκοότητας σε μη γηγενείς πολίτες, και το τι μπορούμε να διδαχθούμε από αυτές τις προτάσεις, ώστε να χρησιμοποιηθούν κι από εμάς, πιθανότατα προσαρμοσμένες στα Ελληνικά δεδομένα. Πριν από αυτό όμως επιτρέψτε μας λίγα λίγο και για τον τρόπο που η Βρετανία διαχειρίστηκε το μεταναστευτικό κύμα, αν και κατά την άποψη μου, πολύ μικρή σχέση έχει τόσο κοινωνική διαστρωμάτωση όσο και η ιστορική διαδρομή των δυο χωρών.

Η κυβέρνηση κατάφερε να ανοίξει ένα εξαιρετικά σημαντικό θέμα, με τον ίδιο επιπόλαιο, αποσπασματικό και αντιφατικό τρόπο που αντιμετώπισε και άλλα κορυφαία ζητήματα όπως τα δημοσιονομικά της χώρας, η φορολογική πολιτική, η πράσινη ανάπτυξη κλπ, προτείνοντας για μια ακόμα φορά, ένα νεφελώδες συνονθύλευμα ιδεών, που το μόνο που κατάφερε είναι να δημιουργήσει κοινωνικές αντιδράσεις και απορίες για το χρόνο και το ύφος που ανακινήθηκε το θέμα.