Η φιλανθρωπία ως
συνειδητή επιλογή ένδειξης αλληλεγγύης, ως μέσο
στήριξης των πιο αδύναμων, ως αλτρουιστική διάθεση προσφοράς είναι μια θεάρεστη
πράξη. Μόνο που για να διατηρήσει αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της είναι
απαραίτητο να την διαπερνά ένα
κύμα ανιδιοτέλειας, σύνεσης και ταπεινότητας
που περιορίζει, την όποια κίνηση, όσο είναι δυνατόν, στα πλαίσια του ιδιωτικού
πλαισίου. Όσο αρχίζει να μετατρέπεται σε δημόσιο θέαμα παίρνει κάτι από την
αύρα μιας
καλοστημένης παράστασης στα πλαίσια του σύγχρονου μάρκετινγκ.