Συνήθως τα
κομματικά συνέδρια είτε ξεκινούν με
υψηλές προσδοκίες για δομικές ανατροπές,
στελεχιακή ανανέωση και ιδεολογική αναβάπτιση ή διοργανώνονται στα πλαίσια
εσωτερικών ανακατατάξεων, ισορροπιών και συσχετισμών. Πολλές φορές ακόμα και οι
καλύτερες των προθέσεων χάνονται μέσα στον
διαδικαστικό κυκεώνα και
καταλήγουν να παραμένουν φιλόδοξες διαθέσεις. Αυτό όμως το συνέδριο της ΝΔ δεν
μπορεί παρά να αποτελέσει την
ηχηρή εξαίρεση, τόσο για λόγους χρονικής
πολιτικής συγκυρίας όσο και λόγω δεδομένων κοινωνικών απαιτήσεων.