Η οικονομική κρίση περνάει στην
πιο ώριμη της φάση και σε πολλές χώρες, μετά τις προσπάθειες στήριξης των αγορών τους, έχουν εμφανισθεί αρχικά, ελπιδοφόρα
σημάδια ανάκαμψης που δεν σηματοδοτούν υποχρεωτικά και την άμεση έξοδο από τη στενωπό, πόσο δε μάλλον που η έστω και σχετική επαναφορά στη προγενέστερη κατάσταση θα αργήσει να πραγματοποιηθεί και θα συνοδευτεί από αναπόφευκτες,
επώδυνες συνέπειες όπως η δραματική αύξηση της ανεργίας και η μείωση της κατανάλωσης. Με την άνεση της σχετικής απόστασης από την αρχική περίοδο της δημιουργίας του φαινομένου, θα θέλαμε να προσεγγίσουμε τις
σχολές σκέψεις πάνω την ανάλυση των αιτιών της κρίσης και του τρόπου αντιμετώπισης της, κρίνοντας κι από τα αποτελέσματα της καθεμιάς, εκεί που χρησιμοποιήθηκαν, αλλά και τους περιορισμούς στην πρακτική άσκηση τους. Το κυριότερο όμως είναι να δούμε την συμβατότητα αυτών των προτύπων με την
Ελληνική πραγματικότητα και κατά πόσο οι λύσεις που συζητούμε έχουν ουσιαστικές αναφορές σε αυτά τα μοντέλα.