Η Θάτσερ υπήρξε ομολογουμένως μια
«μαγική» μορφή κι όχι απλά μια
ταχυδακτυλουργός της πολιτικής. Ανεξάρτητα από τη στάση που κρατούσε καθένας
απέναντι στις επιλογές της δεν μπορούσε παρά να της αναγνωρίσει την
ξεχωριστή
ηγετική ικανότητα να προγραμματίζει και να εκτελεί με συνέπεια και
διοικητική στιβαρότητα τα ξεκάθαρα σχέδια της. Σε μια ιστορική περίοδο που
ζητούμενο έμοιαζε να είναι η άμβλυνση των διαφορών, οδηγώντας τον πολιτικό λόγο
σε μια βαρετή ομογενοποίηση, η Θάτσερ
ανέδειξε αντιθέσεις και ιδεολογικές
διακρίσεις καθορίζοντας την ατζέντα για τις επόμενες δεκαετίες.