Του Θανάση Λυρτσογιάννη

Τρεις καθηγητές και η χώρα καταστράφηκε, έλεγε ο Μπίσμαρκ. Στην περίπτωση του ΔΝΤ, που καταστρέφει πολλές χώρες με την πολιτική της λιτότητας άρκεσαν δύο καθηγητές, οι Ράνχαρντ και Ρόγκοφ.

Οι δύο καθηγητές του Χάρβαρντ που το 2010 εκπόνησαν τη μελέτη τους για τις πολιτικές λιτότητες δέχθηκαν σφοδρά πυρά από συναδέλφους τους, όπως ο Πωλ Κρούγκμαν, για σφάλματα στη μελέτη τους. Το παραδέχθηκαν μεν, αλλά επιμένουν πως τα κεντρικά συμπεράσματα είναι ορθά. Δηλαδή είπαν κάναμε λάθος, αλλά έχουμε δίκιο. Αν αυτό δεν αποτελεί περίπτωση τυφλού δογματισμού, τότε οι λέξεις έχασαν τη σημασία τους.

Και αν επρόκειτο για μία ακαδημαϊκή αντιπαράθεση, μικρό το κακό. Όμως, το ζήτημα αφορά τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζει του ΔΝΤ και υφιστάμεθα εμείς οι Ελληνες, καθώς και άλλοι λαοί της Ευρώπης.

Η ομολογία του λάθους οδήγησε τη γαλλική εφημερίδα Le Figaro να διερωτηθεί: Πως είναι δυνατόν το αίμα, ο ιδρώτας και τα δάκρυα που έχουν χυθεί από μεγάλη μερίδα λαών της Δύσης να οφείλονται σε μία αδεξιότητα, στην κακή χρήση ενός λογιστικού φύλλου;

Κι΄ όμως συμβαίνει. Όταν εφαρμόζονται πολιτικές που στηρίζονται σε μαθηματικά μοντέλα άλλων οικονομιών, όταν οι γιάπις πέμπτης και έκτης διαλογής ενδιαφέρονται μόνο για τον τσελεμεντέ του ΔΝΤ και δεν εξετάζουν την οικονομική πραγματικότητα, τις δομές και τις ιδιαιτερότητες των υπό εξέταση οικονομιών, όταν πάνω απ΄ όλα φορούν τις ιδεολογικές παρωπίδες του νεοφιλελευθερισμού, τότε τα δάκρυα και το αίμα είναι αναπόφευκτα.

Ύστερα και από την ομολογία του νέου λάθους η κυβέρνηση, καθώς και οι κυβερνήσεις των άλλων χωρών, οφείλουν να διεκδικήσουν την αναθεώρηση της πολιτικής. Τώρα δεν αμφισβητείται απλώς ένας δείκτης, αλλά ο πυρήνας της πολιτικής, δηλαδή η λιτότητα.

Οι συνταγές του ΔΝΤ απέτυχαν και όσο συνεχίζονται θα αποτυγχάνουν και θα γεννούν φτώχεια και δυστυχία.

ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΗΣΙΑ
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26532&subid=2&pubid=113028677