Όταν μια κυβέρνηση συνδυάζει τα χαρακτηριστικά των αποδημητικών πουλιών, αστάθεια και περιοδικότητα στη συμπεριφορά με βάση τις συνθήκες, και των κορακιών, επιθετικότητα και διάθεση λεηλασίας, το αποτέλεσμα για τους πολίτες είναι ένα εξαιρετικά ιδιαίτερο, εκρηκτικό μίγμα πολιτικής με αντιφατικά και πιθανότατα επικίνδυνα αποτελέσματα. Από τη μια το ταξίδι κι οι επαφές με ξένους ηγέτες του Γ.Παπανδρέου κι σπό την άλλη οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες στο εσωτερικό της χώρας (ψήφιση νόμου για χορήγηση ιθαγένειας σε μετανάστες, προσπάθεια προώθησης τροπολογίας για αυθαίρετη πρωθυπουργική εκχώρηση σε ξένες εταιρίες μελέτες Εθνικών θεμάτων), καταδεικνύουν ολοφάνερα τη διαχειριστική αντίληψη του ΠΑΣΟΚ και την αμετανόητη πολτική φιλοσοφία του δημαγωγικού καιροσκοπισμού που το διέπει.

Προκάλεσε τεράστια εντύπωση η στάση του Γ.Καρατζαφέρη να στηρίξει τόσο απροκάλυπτα και εμφατικά, το νέο πακέτο επώδυνων, αντιλαϊκών μέτρων Παπανδρέου και άνοιξε έναν κύκλο συζητήσεων για τα προφανή η μη κίνητρα αυτής της πολιτικής επιλογής. Λίγες ημέρες μετά, έδωσε την πρώτη της τηλεοπτική συνέντευξη η Ντόρα Μπακογιάννη. Δυο φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους γεγονότα, που αξίζουν όμως πιο ενδελεχή και ευρύτερης οπτικής προσέγγιση.

Τα συνεχή υπονοούμενα Παπανδρέου για επαπειλούμενη προσφυγή στο ΔΝΤ και η επιμονή της Γερμανίας, μετά τις τελευταίες δηλώσεις Μέρκελ, να μην θεωρεί κρίσιμη την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, που συνεχίζει να δανείζεται με διπλάσια επιτόκια από αυτά που δικαιολογούν τα θεμελιώδη οικονομικά της στοιχεία, δημιουργούν ένα ιδιαίτερο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα πρέπει να πορευτούμε το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Αν αποδειχθεί ότι η απλή ικανοποίηση που εκφράζουν οι Ευρωπαίοι για τη συμμόρφωση της χώρας στις επιταγές των πολιτικών του ξεπερασμένου οράματος της Λισσαβόνας δεν συνοδευτεί άμεσα με συγκεκριμένες πολιτικές οικονομικής στήριξης όπως η χορήγηση εγγυήσεων από μεγάλους τραπεζικούς ομίλους, και τα spreads των Ελληνικών ομολόγων συνεχίσουν να κυμαίνονται στα γνωστά δυσθεώρητα ύψη, η αβάσταχτη επιπρόσθετη επιβάρυνση σε συνδυασμό με την εντασσόμενη ύφεση θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην ανάγκη λήψης νέων μέτρων. Όπως ήδη έχουμε αναλύσει η εμπλοκή του ΔΝΤ μπορεί να προσφέρει «ζεστό», φθηνό χρήμα, οι συνολικότερες όμως μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στο κύρος της χώρας, την αξιοπιστία, την προοπτική, την διαπραγματευτική θέση της, το μελλοντικό κόστος δανεισμού από τις αγορές, τις συμμαχίες μας, μετατρέπουν αυτή την επιλογή σε στρατηγικό λάθος χειρισμό.