Ανακοινώθηκε, μέσα σε κλίμα περισσής αισιοδοξίας, η αύξηση των χρηματοδοτήσεων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύεων, που θα μπορεί να αξιοποιήσει η Ελλάδα, από τα 1,6 στα 3 δις, δίνοντας την αίσθηση μιας εν δυνάμει αναπτυξιακής «ανάσας» στην χειμάζουσα οικονομία μας. Την ίδια στιγμή βέβαια έσπειρε την απογοήτευση στην αγορά η πιθανή ματαίωση δυο σημαντικότατων επενδύσεων στο χώρο των κατασκευών (σε Αταλάντη και Σητεία) συνολικού ύψους επίσης 3 δις. Σε ποιο από τα δυο γεγονότα θα πρέπει άραγε να εστιαστεί περισσότερο η προσοχή μας; Στη δυνητική πιθανότητα μελλοντικών επενδυτικών κινήσεων ή στη αμεσότητα της ανάκλησης δυο επχιειρηματικών πλάνων που θα σήμαιναν καίρια ανάπτυξη για τις συγκεκριμένες περιοχές και δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας που σε μεγάλο βαθμό θα καλύπτονταν από το ανθρώπινο δυναμικό της τοπικής κοινωνίας;

Το 8ο Συνέδριο της Ν.Δ. χαρακτηρίστηκε από την ομιλία ορόσημο του Προέδρου της Αντώνη Σαμαρά, που έθεσε ξεκάθαρα τις ιδεολογικές, οικονομικές, και κοινωνικές βάσεις της Νέας Μεταπολίτευσης αλλά κι από την εκ βάθρων ανανέωση της Κ.Ε. του κόμματος τόσο σε επίπεδο προσώπων όσο και ηλικιακά. Η παρακαταθήκη που αφήνει πίσω της η τοποθέτηση Σαμαρά, επιζητεί την ανάλογη ηγετική ομάδα που θα κληθεί να προωθήσει και να επεξηγήσει στους πολίτες με τρόπο πειστικό τις πολιτικές και τα επιχειρήματα που σηματοδοτούν την μετάβαση από το λαϊκισμό και τον κρατισμό της μεταπολίτευσης στον ορθολογισμό του αυτονόητου και την ανάπτυξη της δημιουργικότητας στη νέα ψηφιακή εποχή.

«Αν δεν αγαπάς όλα σου φαίνονται ίδια» είπε ο Αντώνης Σαμαράς στην αρχική ομιλία του στο 8ο Συνέδριο της ΝΔ. Μια φράση που μέσα στο ρεαλισμό της δείχνει τη διαφορά του παρελθόντος με το μέλλον. Βιώσαμε μια εποχή που στηρίχτηκε στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα που ανέφερε ο Πρόεδρος με προεξέχοντα τον κρατισμό που στραγγαλίζει τη δημιουργική διάθεση του Έλληνα, το λαϊκισμό που οδηγεί στην ηθική και πολιτισμική κατάπτωση, υποδαυλίζοντας συνεχώς τα πιο ποταπά ανθρώπινα ένστικτα και στηρίζοντας ένα στρεβλό κοινωνικό πρότυπο, τη φοβία προβολής των φιλελεύθερων ιδεών και των πατριωτικών συναισθημάτων κρυμμένοι πίσω από μεταπολεμικά σύνδρομα υπαρκτής καταπίεσης συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων και ταύτισης ασύνδετων μεταξύ τους αναφορών και μνημών καπήλευσης του υπερήφανου εθνικού φρονήματος.