Το πολυαναμενόμενο
φορολογικό νομοσχέδιο, που θα προστάτευε τα μικρά και μεσαία εισοδήματα των μισθωτών & συνταξιούχων, θα έδινε νέα πνοή στους μκρομεσαίους επαγγελματίες και θα απέδιδε μεγαλύτερη δικαιοσύνη στον επιμερισμό των φορολογικών βαρών, απεδείχθη όπως οι περισσότερες από τις υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ, ένας
τεράστιος πομφόλυγας (όπως αποδεικνύουν και οι φήμες για άμεσες αλλαγές στο θέμα των αποδείξεων). Οι
8 καινούριες κλίμακες (!!), το πάγωμα των μισθών, η
ουσιαστική κατάργηση του αφορολόγητου (απαιτείται κατάθεση αποδείξεων που να αντιστοιχεί στο 30%, για την κατοχύρωση του), τα
δήθεν κίνητρα για επαναπατρισμό κεφαλαίων (αφού πρώτα έπραξαν ότι μπορούσαν για να τα στείλουν σε ξένες τράπεζες),
η υποτιθέμενη φορολόγηση των off-shore εταιριών (είναι γνωστό ότι κάθε μεγάλο ακίνητο αποτελεί και μια χωριστή εταιρία με άλλο διαχειριστή διοριζόμενο από τον ιδιοκτήτη) κι
η βαριά φορολόγηση των ακινήτων (αποτρεπτική για κάθε σοβαρή επένδυση), αποτελούν την αδιάψευστη απόδειξη του συμπεράσματος μας.
Οι προθέσεις της κυβέρνησης για
το ασφαλιστικό ζήτημα, ανέδειξαν ολοκάθαρα, ως αντικατοπτρισμός των βασικών κοινωνικών μας χαρακτηριστικών,
το χάσμα ανάμεσα στις διαφορετικές γενιές. Από τη μια
η γενιά του Πολυτεχνείου που σήμερα είναι ο κύριος εκφραστής των φορέων εξουσίας και διοίκησης στην πολιτική, την αγορά και την κοινωνία, κι από την άλλη
οι νεότερες γενιές (από generation x και μετά) που βρίσκονται ακόμα στην αρχή της επαγγελματικής τους καριέρας και της κοινωνικής τους δραστηριοποίησης.
Η χθεσινή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή ήταν αποκαλυπτική όσον αφορά την
απόσταση της κυβέρνησης από τη σύγχρονη, κοινωνική πραγματικότητα, αλλά και το ταυτόχρονα
πατριωτικό και ρεαλιστικό σκεπτικό του Αντώνη Σαμαρά στο πιο φλέγον ζήτημα των ημερών, την χορήγηση ιθαγένειας στους μετανάστες.
Η
μετεκλογική ανικανότητα του ΠΑΣΟΚ να διαχειριστεί αποτελεσματικά την πρωτοφανή δημοσιονομική κρίση, θέτοντας άμεσα σε εφαρμογή ένα ολοκληρωμένο σχέδιο με
σαφή προσανατολισμό στην περικοπή των δαπανών αλλά και τη διασφάλιση της αναπτυξιακής ανάσας που επιζητεί η αγορά, περιόρισε περαιτέρω την
ήδη τρωθείσα διεθνή αξιοπιστία μας. Είναι κοινό μυστικό ότι οι χρηματοοικονομικές αγορές πρωτίστως επηρεάζονται από την
γενικότερη ψυχολογία και τις προοπτικές που οι σημερινές συνθήκες διαμορφώνουν. Όσο κι αν σε μια ελεύθερη, ανοικτή αγορά, οι προσωπικοί στόχοι των συμμετεχόντων, η
χειραγώγηση από οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα και συχνά η ακόρεστη δίψα για πρόσκαιρο κέρδος, μπορούν να επηρεάσουν καίρια τις εξελίξεις, επιδεινώνοντας δραστικά το κόστος δανεισμού μιας χώρας αφού κάποιοι επενδύουν ουσιαστικά στην κατάρρευση της, η
αδυναμία κατάλληλης προετοιμασίας και ανάληψης συγκεκριμένων κινήσεων προς θωράκιση απέναντι σε αυτούς τους γνωστούς, μόνιμους κινδύνους, παραμένει ο καταλυτικός παράγοντας διαμόρφωσης και διατήρησης του τόσο ευμετάβλητου και επίπλαστου σκηνικού.