Το επερχόμενο Συνέδριο της ΝΔ αποτελεί το επιστέγασμα μιας πορείας Ελπίδας για την παράταξη. Η κινηματική εκλογή του Αντώνη Σαμαρά μέσα από ένα εξαιρετικά διευρυμένο εκλογικό σώμα, η εκλογή του Προέδρου της ΟΝΝΕΔ με μια παρόμοια διαδικασία αλλά και η ανάδειξη Προέδρων ΝΟΔΕ και Τ.Ο. με σημαντική συμμετοχή παρά την συνολική απαξίωση της πολιτικής ζωής, εν μέσω οικονομικής και ηθικής κρίσης, πέρασαν τη ΝΔ σε ένα άλλο επίπεδο δημοκρατικών διαδικασιών που καθιστούν τη συμμετοχή του πολίτη καίριο συστατικό στη διαμόρφωση των εξελίξεων. Το τριήμερο Συνέδριο θα έρθει λοιπόν να ολοκληρώσει τις απαιτούμενες καταστατικές αλλαγές που θα σημάνουν την πλήρη αναδιοργάνωση του τρόπου λειτουργίας του κομματικού μηχανισμού και των οργάνων του, θέτοντας την κομματική βάση και συνολικά την κοινωνία ως προμετωπίδα των διεργασιών.

Η πιο συνηθισμένη τηλεοπτική εικόνα των τελευταίων ημερών είναι το πλάνο με τον υπ.Εργασίας κ.Λοβέρδο με σπαρακτική φωνή, θλιμμένο ύφος, σχεδόν περίλυπο και πλήρως απογοητευμένο στα όρια της απελπισίας, να προσπαθεί να πείσει δημοσιογράφους και κοινό ότι δίνει μια άνιση μάχη για την προάσπιση των ασφαλιστικών και εργασιακών μας δικαιωμάτων αφού οι απαιτήσεις του μνημονίου δεν του αφήνουν μεγάλα περιθώρια κινήσεων. Φυσικά η μόνιμη επωδός σε αυτό το ατέρμονο μοιρολόι είναι η κακή διαχείριση της προηγούμενης κυβέρνησης που μας οδήγησε στις σημερινές δύσκολες αποφάσεις.

Η ραγδαία υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από τον οίκο αξιολόγησης Moody’s επανέφερε τη συζήτηση για τον τρόπο λειτουργίας των συγκεκριμένων οίκων, τις σκοπιμότητες (πολιτικές και επιχειρηματικές) που εξυπηρετούν και τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να υπάρξει ένα άλλο πιο αξιόπιστο πλαίσιο αποτίμησης της πορείας ολόκληρων χωρών καθώς και μηχανισμοί «αξιολόγησης» των αξιολογητών. Ήταν άραγε απολύτως δικαιολογημένη η τόσο απότομη υποτίμηση της Ελλάδας, η πορεία των δημοσιονομικών της στοιχείων το τελευταίο διάστημα δικαιολογούν την περαιτέρω υποχώρηση;