Μισθοί και συντάξεις αυξήθηκαν πάνω από τον πληθωρισμό και ταυτόχρονα διασφαλίζονται τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, η
φοροδιαφυγή καταπολεμήθηκε αποτελεσματικά αποδεικνύοντας ότι όντως «υπάρχουν λεφτά» και το φορολογικό σύστημα έγινε δικαιότερο, οι
σπατάλες στα νοσοκομεία κι οι «περίεργες» προμήθειες εξορθολογίστηκαν, το
κυβερνητικό σχήμα είναι μικρό κι ευέλικτο, η
παιδεία αναβαθμίζεται με νέους πόρους και έμφαση στην έρευνα και την καινοτομία, το αναπτυξιακό μοντέλο αλλάζει στηρίζοντας την
«πράσινη ανάπτυξη», τον εναλλακτικό τουρισμό, τη ναυτιλία και τις σύγχρονες υπηρεσίες, οι πολίτες αισθάνονται πιο ασφαλείς από την αντιμετώπιση της
εγκληματικότητας και της λαθρομετανάστευσης και φυσικά προωθήθηκαν θεσμικές αλλαγές που περιορίζουν τη διαφθορά και αλλάζουν τη
σχέση κράτους – πολίτη. Αυτή θα έπρεπε να είναι η Ελλάδα μετά από ένα χρόνο κυβερνητικής θητείας του ΠΑΣΟΚ με βάση τις
προεκλογικές του εξαγγελίες, αλλά οι βαρύγδουπες υποσχέσεις του κ. Παπανδρέου αποδείχτηκαν πολύ γρήγορα όνειρο απατηλό.