Την πρώτη γιατί συμπυκνώνει τις αξίες, την ιδεολογική απενοχοποίηση και το μήνυμα ελπίδας που κόμιζε ο Σαμαράς και τη δεύτερη γιατί αποτύπωνε την ενότητα, τη συνοχή και την ιστορική συνέχεια των βασικών ιδανικών της σύγχρονης Ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς, όπως τήν ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Οι τετραετίες συνήθως σηματοδοτούν την ολοκλήρωση ενός κύκλου και την έναρξη του επόμενου. Σε ένα τέτοιο μεταίχμιο βρίσκεται και η πορεία της ΝΔ και προσωπικά του Αντώνη Σαμαρά. Από την προσωπική και παραταξιακή δικαίωση στη δικαίωση των προσπαθειών της χώρας και την πλήρη απελευθέρωση των δημιουργικών της δυνάμεων.
Καλή συνέχεια...
Δεν αποτελεί δα και κανένα επτασφράγιστο κρατικό μυστικό, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε σε αμφιβόλου ποιότητας (προσφιλής έκφραση της Κουμουνδούρου!) γενόσημο του ΠΑΣΟΚ! Η όσφρηση και μόνο της εξουσίας μετέτρεψε την άλλοτε σχεδόν περιθωριακή (ρετάλια της αριστεράς την ονόμαζαν κάποιοι σύντροφοι τους) πολιτική δύναμη σε κακέκτυπο της πιο καθεστωτικής και αντιπαραγωγικής λαϊκίστικης νοοτροπίας που γνώρισε η χώρα. Μόνο που αυτό το άλλοτε υποφερτό, ίσως και καλοδεχούμενο για ορισμένους, μπόλιασμα, γίνεται στην πιο κρίσιμη συγκυρία των τελευταίων δεκαετιών, απλά συντηρώντας έναν ξεπεσμένο μύθο πολιτικής αυταρέσκειας.
Γενόσημη... παιδεία, με πανεπιστήμια ορμητήρια ανομίας, επαναστατικής διαφώτισης και συντεχνιακής έρευνας και διοίκησης! Το εκπαιδευτικό έργο έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί την ύψιστη πρωταρχική υποχρέωση και υποτάσσεται στα αγωνιστικά συμφραζόμενα, συχνά άσχετα με τη λειτουργία του συγκεκριμένου πλαισίου.
Γενόσημη... δημόσια διοίκηση, της «ονομαστικής» αλλά ποτέ συγκεκριμενοποιημένης αξιολόγησης, της στατικότητας και των κρατικιστικών εμμονών, της ρητορικής καταδίκης του πελατειακού συστήματος με έμμεση όμως διαρκή στήριξη του! Το κράτος από εποπτικός και ρυθμιστικός παράγοντας συνεχίζει να προσεγγίζεται, από τους επίδοξους ηγεμονίσκους, ως πυλώνας αναπαραγωγής αδιεξόδων.
Γενόσημη... οικονομία, φοβική στην επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα, έρμαιο υπερπροστατευτικών παρεμβάσεων και ικανοποίησης κλαδικών συμφερόντων! Με πρότυπο τον παραγωγικό συγκεντρωτισμό και εφαλτήριο τον κρατικό παρεμβατισμό. Κάπου στη μετάφραση της ιδεολογικής σύγχυσης χάθηκε και η αναπτυξιακή διαδικασία ως προϊόν αυτόβουλης πρωτοβουλίας.
Γενόσημη... υγεία, που δεν ανταποκρίνεται σε διοικητικούς και οικονομικούς κανόνες, κατηγορεί φάρμακα ελεγμένα από τους πιο αξιόπιστους διεθνείς οργανισμούς χωρίς να καταθέτει μια σχετική ονομαστική λίστα συνοδευόμενη από στοιχεία επικινδυνότητας, στηρίζει συμφέροντα κινδυνολογώντας στην πλάτη των πολιτών. Το κοινωνικό κράτος με όρους δικαιοσύνης κι αποδοτικότητας μετατρέπεται σε εύφορο πεδίο μικροπολιτικής.
Το γενόσημο... ζθβάγκο, η γενόσημα... μπασαρισμένη φωνή της «Αλλαγής» και τα γενόσημα.. συνθήματα της, οι γενόσημες... αντιμνημονιακά καθαγιασμένες στελεχιακές μεταγραφές, δεν είναι παρά η πιο τρανή απόδειξη ότι η αντιγραφή στην πολιτική μπορεί να είναι κακόπιστη, ενίοτε και επικίνδυνη, όχι μόνο γιατί δεν ελέγχεται από κανέναν για την αξιοπιστία των «συστατικών» της αλλά κυρίως γιατί συνήθως έρχεται να αντιμετωπίσει νέες «παθήσεις» με ξεπερασμένες συνταγές!
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος